Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

«Ο Pierre Jean Jouve (1887-1976) μέσα στα ποιητικά κείμενα που άφησε για τον Ορφέα —όχι λίγα— θα συνδέσει, στον «Ορφέα» («Orphée») από τη συλλογή του Ουράνια ύλη (Matière céleste, 1937), το βλέμμα που εστράφη απελπισμένο πίσω στο κατώφλι του Άδη με κείνο της πλέουσας κεφαλής:
Το βλέμμα σου στη θάλασσα στοχάζεται […]
ω σάρκα δισυπόστατη ένα με τον πηλό.
Όλα τα ορφικά κείμενα του Jouve, μεταξύ άλλων —δεν είναι τα μοναδικά—, αντανακλούν πιστά το φόβο που ήδη μνημονεύσαμε προς τη γυναίκα (για την ακρίβεια, τη λατρεία προς την εκλιπούσα «γυναίκα»-πρόσωπο αντίκρυ στην αναδυόμενη αφηρημένη και συλλογική «Γυναίκα» των καιρών): Οι περιγραφές των Μαινάδων είναι παντού εύγλωττες. Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε τη διχοστασία που καταδηλώνεται με πόνο στον αμφίσημο ακροτελεύτιο στίχο.»
(Αρμάος 2010:20-21)