Γραφικό

Πυξίς

Ψηφιακή Αρχαιοθήκη

Επιμ. Τριανταφυλλιά Γιάννου

Ηλέκτρα

Ο Hofmannsthal έγραψε την Ηλέκτρα του ως θεατρικό έργο το 1903 και μερικά χρόνια αργότερα βάσισε πάνω σε αυτό ένα λιμπρέτο για την όπερα Ηλέκτρα, Op.58, σε μουσική του Richard Strauss, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Κρατική Όπερα της Δρέσδης την 25η Ιανουρίου 1909. Η Ηλέκτρα είναι μουσικά περίπλοκη και δύσκολη και απαιτεί μεγάλες αντοχές από τους ερμηνευτές και την ορχήστρα. Ο ρόλος της Ηλέκτρας είναι ένας από τους πλέον απαιτητικούς του δραματικού ρεπερτορίου για σοπράνο. Η όπερα βασίζεται μεν στον αρχαίο μύθο, αλλά είναι μοντερνιστική και εξπρεσιονιστική. Η διασκευή των Hofmannsthal και Strauss εστιάζει μόνο στην Ηλέκτρα και αναπτύσσει σε βάθος τον χαρακτήρα της, εκφράζοντας μονομερώς τα συναισθήματα και την ψυχολογία της, καθώς συναντά κάθε έναν από τους άλλους χαρακτήρες ξεχωριστά, οι οποίοι δεν αναπτύσσονται σχεδόν καθόλου και παραμένουν δευτερεύοντες για το έργο. Εστιάζουμε μόνο στο πάθος της Ηλέκτρας για εκδίκηση· τα άλλα σημεία του μύθου ελαχιστοποιούνται μόνο ως υπόβαθρο του χαρακτήρα και της εμμονής της Ηλέκτρας. Έτσι καταλήγουμε σε μια πολύ μοντέρνα και εξπρεσιονιστική αναδιήγηση του αρχαίου μύθου. Σε σύγκριση με την Ηλέκτρα του Σοφοκλή, η όπερα μάς παρουσιάζει ωμή, κτηνώδη, βίαιη και αιμοδιψή φρίκη.
Από τις όπερες με θεματική αρχαίων ελληνικών μύθων, η Ηλέκτρα είναι αυτή που παίζεται συχνότερα.

Στοιχεία Έκδοσης:

  • Όφμαννσταλ, Ούγκο φον. 1927. Ηλέκτρα. Μετ. Κωνσταντίνος Χατζόπουλος. β΄ έκδοση. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος «Ελευθερουδάκης Α.Ε.». Τίτλος πρωτοτύπου: Elektra (1903).

Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:

  • Χασάπη-Χριστοδούλου, Ευσεβία. 2002. Η ελληνική μυθολογία στο νεοελληνικό δράμα. Από την εποχή του Κρητικού θεάτρου έως το τέλος του 20ού αιώνα. Τόμος Α΄. Πρόλογος: Βάλτερ Πούχνερ. Θεσσαλονίκη: University Studio Press. 138, 551.