Ο Οιδίπους είναι ένα δράμα σε τρεις πράξεις και σε πρόζα, εμπνευσμένο από τον Οιδίποδα τύραννο του Σοφοκλή.
Αναφερόμενος στο ψυχοαναλυτικό εύρος του χαρακτήρα του Οιδίποδα μόνο μέσω ορισμένων ειρωνικών στιχομυθιών, ο Ζιντ αποστασιοποιείται έτσι από την επιρροή των θεωριών του Φρόυντ στη λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Χρησιμοποιεί έτσι τον μύθο του Οιδίποδα στην υπηρεσία της δικής του αντίληψης για την ανθρώπινη ύπαρξη. Σε μια εποχή, όπου οι δικοί του προσπαθούσαν να τον προσηλυτίσουν στον καθολικισμό, ο συγγραφέας αντιπαραβάλλει την ατομικότητα του Οιδίποδα και την αγάπη του για την ελευθερία με τη θρησκευτική υποταγή του μάντη Τειρεσία και με την τυφλή πίστη. Ο Ζιντ δεν αναφέρεται σε όλο του το έργο σε κανένα ελληνικό θεό, αλλά σε έναν Θεό, η κάθε ομοιότητα του οποίου με τον χριστιανικό είναι σίγουρα ηθελημένη.
Ο Οιδίπους του Αντρέ Ζιντ ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι στις 18 του Φλεβάρη 1932 στη σκηνή του θεάτρου της Λεωφόρου (Theâtre de l’Avenue). Σκηνοθεσία, σκηνικά και κοστούμια του Georges Pitoeff.
