«Ο μύθος [της Ευρυδίκης] επανέρχεται στην ποίησή του από την «Ευρυδίκη» (1980) ώς το «Ορφικό» (2002) σχεδόν αναλλοίωτος, ως απελπισμένη επίκληση στο ένα και μοναδικό πρόσωπο και ως αποδοχή της τραγωδίας. Το ορφικό θέμα, όπως το διαπραγματεύεται ο ποιητής, αποτελεί μια κριτική της μεταμοντέρνας του ερμηνείας και είναι στενά συνυφασμένο με το χριστιανικό μύθο της ανάστασης.» (Ερωτόκριτος Μωραΐτης, Ποίηση 29: 206).
«Το πρώτο ποίημα για τον μύθο του Ορφέα, η 'Ευρυδίκη' είναι ένα ποίημα για μια γυναίκα που φαίνεται να κλείνεται στην προσωπική της κόλαση και κανείς δεν θα έρθει για να τη βγάλει από εκεί. Δεν ωφελούσε να κάθεται εκεί και να περιμένει τον Ορφέα. Την έχουν εγκαταλείψει, έχουν φύγει.» (Ο David Constantine, για το ποίημα «Ευρυδίκη» σε συνέντευξη για το περιοδικό Oxford Poetry).
