Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Στιχουργήματα διάφορα, η οποία εκδόθηκε το 1872 στην Κεφαλλονιά. Ο ποιητής μάς πληροφορεί στο ίδιο το κείμενο ότι γράφτηκε στα 1870. Για τη σύνθεσή του ο Ανδρέας Λασκαράτος αντλεί από το μυθολογικό υλικό της Ιλιάδας, από τον καβγά μεταξύ Αχιλλέα και Αγαμέμνονα, που προκάλεσε και την αποχή του Αχιλλέα από το πεδίο της μάχης. Το ποίημα αποτελεί καυστικότατη παρωδία του μυθολογικού αυτού επεισοδίου και ξεχωρίζει για την πρωτοτυπία του και την πηγαία σατιρική του δύναμη. Οι ομηρικοί ήρωες, με την ιδιότυπη κεφαλονίτικη διάλεκτο, γκρεμίζονται από τα βάθρα του θρύλου και υπηρετούν τη σκωπτική διάθεση του ποιητή (Παπαγεωργίου, 1961: 11). Η παρωδία αυτή αποτελεί δείγμα της τέχνης του Ανδρέα Λασκαράτου ως ευθυμογράφου, καθώς σε αυτήν ο ποιητής χειρίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο τον αναχρονισμό, την ειρωνεία, την αστεία φράση (Ζερβού, 1916: 40), στοιχεία που δικαιολογημένα τον αναδεικνύουν ως εισηγητή της ηρωικοκωμικής ποίησης στη χώρα μας.
«Καβγάς μεταξύ Αγαμέμνονος και Αχιλλέως»
ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ, 19ος αι. / 1870
Στοιχεία Έκδοσης:
- Λασκαράτος, Ανδρέας. 1981. Τα ποιήματα. Εισαγωγή-Επιμέλεια: Εμμ. Ι. Μοσχονάς. Αθήνα: Οδυσσέας.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Ζερβού, Ιωάννη. 1916. «Ανδρέας Λασκαράτος».Διαλέξεις Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού, 7. Διαλέξεις περί Ελλήνων ποιητών του ΙΘ΄ αιώνος. Αθήνα: Τυπογραφείο Σακελλαρίου. 1-48.
- Παπαγεωργίου, Α. Γ. 1961. «Ο Λασκαράτος ως σατιρικός ποιητής». Νέα Εστία 827 (Χριστούγεννα 1961): 5-13.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
