Γραφικό

Πυξίς

Ψηφιακή Αρχαιοθήκη

Επιμ. Τριανταφυλλιά Γιάννου

«Περσεφόνη»

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Το σταυροδρόμι (1973). Ο λόγος σε αυτό παραχωρείται στην Περσεφόνη, η οποία, απευθυνόμενη αρχικά στον Πλούτωνα, αναστοχάζεται τη στιγμή της συνάντησής τους και τους λόγους της επιλογής της από αυτόν. Στο δεύτερο μέρος του ποιήματος επικαλείται τη βοήθεια των θεών για να αντιμετωπίσει τη νέα της πραγματικότητα. Το χρονικό της αρπαγής της Περσεφόνης αναφέρεται από τη Ζωή Καρέλλη όπως ακριβώς μας το παραδίδει η μυθολογία. Ο μύθος γίνεται το μέσο για να εκφράσει η ποιήτρια τους προβληματισμούς της γύρω από έννοιες όπως η ζωή, ο θάνατος, ο έρωτας, η φθορά του χρόνου. Διακρίνονται δύο αφηγηματικά επίπεδα στο ποίημα: το παρελθόν (αρπαγή Περσεφόνης και νεανικά χρόνια) και το παρόν (χρόνια ωριμότητας). Στο αφηγηματικό παρόν, η Περσεφόνη εκφράζει την επιθυμία της να επιστρέψει στο φως του ουρανού. Για τον σκοπό αυτό επικαλείται τον θεό Απόλλωνα (θεός του φωτός) και τη θεά Αφροδίτη (θεά του έρωτα). Η ανάδυση, λοιπόν, της Περσεφόνης από τον Άδη-που μπορεί να παραλληλιστεί και με την ανάδυση της Αφροδίτης από τη θάλασσα- μπορεί να γίνει μόνο με τη βοήθεια της θεάς του Έρωτα· ο θάνατος, δηλαδή, μπορεί να νικηθεί μόνο με τον έρωτα. Στο ποίημα αυτό, η ποιήτρια φαίνεται να αναζητά στη χαρά του έρωτα και της ζωής το αντίδοτο του θανάτου (Σπυροπούλου, 1988: 55-61).

Στοιχεία Έκδοσης:

  • Καρέλλη, Ζωή. 1973. Το σταυροδρόμι. Αθήνα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Ζωή Καρέλλη. 1973. Τα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη. Τόμ. B΄ (1955-1973). Αθήνα: Οι εκδόσεις των φίλων.

Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:

  • Σπυροπούλου, Χρύσα. 1988.Ο αρχαιοελληνικός κόσμος στην ποίηση της Ζωής Καρέλλη. Θεσ/νίκη:Αγροτικές Συνεταιριστικές εκδόσεις.
  • Robinson, Christopher. 1996. "'Helen or Penelope?' Women writers, myth and the problem of gender roles". Στο Peter Mackridge (edited) Ancient Greek Myth in Modern Greek Poetry. Essays in Memory of C.A. Trypanis.London: Frank Cass. 109-120.