Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα αυτό είναι γραμμένο σε οχτάβες και είναι ένα από τα πρωιμότερα δείγματα ελληνικής γραφής του Διονύσιου Σολωμού, καθώς χρονολογείται την περίοδο 1818-1824. Ο επιμελητής του έργου του Διονύσιου Σολωμού, Ιάκωβος Πολυλάς, εξέδωσε το ποίημα από αυτόγραφο του ποιητή, του έδωσε τον τίτλο που έχει τώρα, ενώ παράλληλα διόρθωσε τη μετρική και την ορθογραφία του (Ricks, 1993: 49). Επίσης, χαρακτηρίζει το ποίημα απόσπασμα και δίνει την πληροφορία ότι «σκοπός του ποιήματος ήταν να παραστήσει τη Σκιά του Ομήρου οπού επρόσταζε τον ποιητή να γράψει την ελληνική γλώσσα». Ωστόσο, ο γέροντας του ποιήματος παραμένει ανώνυμος. Πρόκειται για ένα σημαντικό προρομαντικό ποίημα, που μπορούμε να το θεωρήσουμε ανάπτυξη μιας ορισμένης ρομαντικής εικόνας του Ομήρου: μέσα στη νυκτερινή ηρεμία, δίπλα στη θάλασσα, ο ποιητής χρίζεται διάδοχος ενός τυφλού ποιητή που μπορεί να είναι ο Όμηρος, όπως προτείνει ο τίτλος που έδωσε ο Πολυλάς στο ποίημα, αλλά θα μπορούσε να είναι και ο Μίλτον ή ο Όσσιαν ή ο λαϊκός ποιητής Στ. Κοκονδρής.