Εξώφυλλο

Νόστος:

Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία

Μνήμη Δ. Ν. Μαρωνίτη

[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]

Molière

Αμφιτρύων

Μετάφραση: Ιωάννης Ν. Φραγκιάς


ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ
Σκηνή ΙΑ΄

(Ο Δίας παρουσιάζεται υπό τον κρότο ενός κεραυνού και εμφανίζεται με τη μορφή του Αμφιτρύωνα μέσα σε ένα σύννεφο, οπλισμένος με τον κεραυνό του και πατώντας πάνω στον αετό).

ΔΙΑΣ
Ω Αμφιτρύων, κοίταξε εδώ τον υβριστή σου.
Κοίτα τον Δία που ακόμη έχει τη μορφή σου.
Εύκολα τώρα πια μπορείς να τον αναγνωρίσεις,
και τούτο μόνο σου αρκεί για να ξαναποκτήσεις
μες στην ψυχή, την όμοια που είχες πριν γαλήνη
και να αποδιώξεις από εσέ την ταραχή εκείνη.
Το όνομά μου που η γη κι ο ουρανός λατρεύει,
από οποιαδήποτε κατάκριση σε προστατεύει.
Εξάλλου, δεν είναι, βέβαια, καμία ατιμία
το να συμμεριστεί κανείς ένα πράγμα με τον Δία.
Τον άντρα τον θνητό μία τέτοια τιμή λαμπρύνει,
του ηγεμόνα των θεών αντεραστής να γίνει.
Σε τούτη την περίσταση, όπως νομίζω, ούτε
ο έρωτάς σου παράπονο να έχει δικαιούται.
Μάλλον εγώ αν στοχαστείς καλά, έχω αιτία,
αν και θεός να αισθάνομαι για σε ζηλοτυπία.
Άκου καλά, όσο κι αν κάποιος άλλος προσπαθήσει,
την πίστη της Αλκμήνης σου ποτέ δεν θα νικήσει.
Είν’ ευτυχής ο έρως σου και πρέπει να καυχιέσαι
αφού το βλέπεις φανερά πως τόσο αγαπιέσαι,
ώστεσ στη σύζυγό σου κάποιος δεν μπορεί ν’ αρέσει,
παρά αν του συζύγου της το πρόσωπο φορέσει
αφού ακόμη και ο Δίας με όλη του τη λάμψη
δεν μπόρεσε με τίποτα την πίστη της να κάμψει,
και όσα μπόρεσε να πάρει με κόπο και πόνο,
του δόθηκαν από τον έρωτά της σε σένα μόνο.

ΣΩΣΙΑΣ
Ο Δίας ο εξοχότατος, που να ’χω την ευχή του,
σου δίνει το καθάρσιο με τη ρητορική του.
Άσε λοιπόν τη θλίψη σου και κάθε σου οδύνη
και δώσε στην καρδούλα σου τη δίκαιη γαλήνη.

ΔΙΑΣ
Αφού σύζυγο έχεις καλή, πιστά που σε λατρεύει,
ένας γιος να σου γεννηθεί εδώ, η μοίρα σου σκοπεύει.
Ένδοξος γόνος. Ηρακλής θα είναι το όνομά του
και θα θαυμάζει όλη η γη τα κατορθώματά του.
Απ’ τη ζωή σου αύριο, που όλο ευτυχία θα είναι,
όλοι θα δουν ότι εγώ ο προστάτης σου είμαι.
Όλου του κόσμου, μάθε το, τον φθόνο θα νικήσεις,
και από τώρα θα μπορείς τα πάντα να ελπίσεις.
Θα είναι αμάρτημα βαρύ να ’χεις αμφιβολία,
το μέλλον διαθέτει ο κάθε λόγος του Δία.
(Εξαφανίζεται μέσα στα σύννεφα).

ΝΑΥΚΡΑΤΗΣ
Τέτοια μεγάλη εύνοια θαυμάζει η ψυχή μου.

ΣΩΣΙΑΣ
Ε! Κύριοι, θ’ ακούσετε τη γνώμη τη δική μου;
Μην κάθεστε και υφαίνεται τέτοια συγχαρητήρια,
θα ’ναι κακό το υφαντό και θα ’χει παραθύρια.
Κι εσείς και ο αφέντης μου θα σφίγγεστε να βρείτε
ποιο λόγο στην περίσταση ταιριάζει για να πείτε.

ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ
Βέβαια, ο αφέντης Δίας πολλή τιμή μας φέρει,
κι η καλοσύνη του αυτή δεν έχει άλλο ταίρι.
Πράγματι, μας υπόσχεται πλούτη και δώρα χίλια,
κουβούκλια με κλήματα, λαγούς με πετραχήλια,
πως θα γεννήσω ένα γιο αντρείο και μεγάλο…

ΣΩΣΙΑΣ
Καλά και άγια όλ’ αυτά, εγώ δεν αμφιβάλλω.
Μα τέλος, ας αφήσουμε αυτή την ιστορία
κι ας πάμε στα σπιτάκια μας με απόλυτη ησυχία.
Να κάνεις τον ανήξερο, τη γλώσσα σου να δέσεις,
είναι η καλύτερη δουλειά σε τέτοιες υποθέσεις.

Molière. 1990. Αμφιτρύων. Μετ. Ιωάννης Ν. Φραγκιάς. Αθήνα: Δαμιανός.