Εξώφυλλο

Νόστος:

Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία

Μνήμη Δ. Ν. Μαρωνίτη

[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]

Γιώργος Γεραλής

Οι Βάτραχοι


Ι
Όλη τη νύχτα οι Βάτραχοι βυσσοδομούσαν.
Τελικά, τα κατάφεραν. Βοήθησε
και ο μέγας Ζευς, αλλά προπάντων
η εμπειρία του τέλματος. Έτσι, την έπαθαν
ο Τυρογλύφος, ο Λειχοπίναξ, ο Τρωγλοδύτης
κι άλλοι παρόμοιοι ποντικοί. Καταποντίστηκαν
και παν καλλιά τους. Όλα αυτά ιστορούνται
στην επική κληρονομιά του γένους, στων βατράχων
την Ιλιάδα (πάντοτε με κάποιες
παραλλαγές). Αλλά το πράγμα
δε σταμάτησε εδώ, και πώς
να σταματήσει. Ο Υψιβόας,
ο Κραυγασίδης, ο Φυσίγναθος,
«κόμπων μεστοί», με κοάσματα εκάλυψαν
την αυγή των πουλιών. Είχαν πιστέψει
στην παντοδυναμία τους. Το πίστεψαν
και τα πουλιά και σώπασαν. Τί του λες, τώρα,
του μεγάλου Διός;

ΙΙ
Ας λέμε τα σωστά. Ο ποιητής
και τους θεούς τιμά, αφού μάλιστα
απ’ τους θεούς τιμήθηκε, και ταπεινά
τις ψυχές θεραπεύει. Όπως εκείνος
ο λυρωδός που είχε τη σπάνια τύχη
ν’ αγκαλιάσει την Ευρυδίκη, κερδίζοντας έτσι τη δύναμη
να υποφέρει τα πάντα, ώς και τους φύλακες
στις πύλες του Άδη.
Έτσι, και στην Υγεία ύμνο υψώνει.
Εδώ ακριβώς, με τη Μυθολογία εμπλέκεται
η θεραπευτική. Ε, λοιπόν, τους βατράχους
«συνεψοῦντες μεθ’ ὕδατος καὶ ὄξους»,
οι πρόγονοι πολύ εκτιμούσαν. Γιατρικό
για κάθε αρρώστια —προπαντός
για τη φθορά των οδόντων. Μα και σήμερα,
όπως τυχαία πληροφορούμαι,
«εις τους πάσχοντας στηθικά νοσήματα
συνιστάται ο ζωμός των βατράχων».
Ήταν λοιπόν να μην πιστέψουν
στην παντοδυναμία τους;
Η μόνη δυσκολία για τη χρήση,
το ιξώδες περίβλημα.
Και βέβαια, η κατάδυση.
Η προστασία του τέλματος.

Γιώργος Γεραλής. 1974. Η Ελληνική Νύχτα. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιώργος Γεραλής. 2009. Ποιήματα. Αθήνα: Ερμής.