[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Gabriele D’ Annunzio
[Η δραχμή]
Μετάφραση: Ελένη Σκούρα
Και σκίρτησε η καρδιά μου
κι η ψυχή από θλίψη ανείπωτη,
καθώς εμπρός μου, κακογερασμένη,
μια όψη γνώριμη από παλιά
ξάφνου αναδύθηκε απ’ τα βάθη
του ζοφερού καθρέφτη των καιρών.
Οι ακριβοί μου σύντροφοι γελούσαν.
Κι εγώ, στο χέρι που αρπαχτικά
άπλωνε η αχόρταγη ρουφιάνα,
απόθεσα γελώντας μια δραχμή.
Ψέλλισε κάτι λόγια σκοτεινά
εκείνη, με ξεδοντιασμένο στόμα,
με μια φωνή του τάφου.
Η χαίτη της λευκή, πελώρια,
χάθηκε μες στη νύχτα.
Και πάλι κατεβήκαμε τις σκάλες,
τα σαπισμένα ξύλα. Βουλιάζοντας
κάτω απ’ το πόδι ένα σκαλί
τσακίστηκε με κρότο. Α, τί γλυκό
να βλέπεις τ’ άστρα, παρθενικά,
απ’ το κατώφλι του χαμαιτυπείου!
Καθώς γυρνούσαμε στο αραγμένο πλοίο,
είπε ένας σύντροφός μου ακριβός:
«Αοιδέ, τη δραχμή σου την έδωσες
στην Ελένη, την κόρη του Κύκνου,
που κατάντησε στα βαθιά της γεράματα
δούλα μιας πόρνης στον Πύργο».
Κι αντίκρισα τον Φρύγιο βοσκό στην Ίδα
να βόσκει το κοπάδι του με τη φλογέρα
σ’ έναν βαθύσκιωτο πευκώνα,
πριν κάνει μες στον σιντεφένιο θάλαμο
δική του τη Σπαρτιάτισσα Ελένη.
Gabriele D’Annunzio. 1903. Maia. Laus Vitae (απόσπασμα). Μετ. Ελένη Σκούρα. Όπως παρατίθεται στο: Backès, Jean-Louis. 1993. Ο μύθος της Ελένης. Μετ. Μαίρη Γιόση. Αθήνα: Μέγαρο Μουσικής. Τίτλος πρωτοτύπου: Le myth d’Hélène (Adosa, 1984).
