[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Λουκάς Κούσουλας
Όμηρος, A 43
Τοῦ δ’ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων.
ΟΜΗΡΟΣ, Α 43
α΄
Αφού δεν ήταν κουφός ο θεός,
στην κορυφή του Ολύμπου, κι ο ιερέας του
μιλούσε από πολύ κοντά, μόλις
από την πέρα όχθη του Αιγαίου,
με καθαρή φωνή, κλῦθί μευ, ἀργυρότοξε,
πώς δε θα είχε ακουστεί.
Για τί άλλο αν όχι να συνακούονται
είναι αυτιά και φωνές.
β΄
Δεν ερχόταν
από τίποτα πούλσαρ τώρα η φωνή,
βαβούρα και μικρολογίες, να συγχυθεί.
Μιλούσε ο γέροντας πατέρας, ο ίδιος
που καταφρονέθηκε και προδόθηκε.
Τείσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα.
Και δεν ήταν ο Απόλλων
κανένας απροσωπόληπτος.
Λουκάς Κούσουλας.1996. Νέα ποιήματα. Αθήνα: Δόμος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο Λουκάς Κούσουλας. 2003. Τα ποιήματα (1962–2002). Αθήνα: Δόμος.
