Μεταφράσεις Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή
Συμφραστικός Πίνακας
φυλλων
| Ιλ. 6.146 | ...και τη γενιά ρωτάς μου; | Καθώς των φύλλων , απαράλλαχτη κι η φύτρα των... |
φυλομεδουσα
| Ιλ. 7.10 | ...ο Αρήθοος ο απελάτης | τον είχε από τη Φυλομέδουσα τη βοϊδομάτα κάνει. | Κι ο Έχτορας... |
φυλω
φυραινε
| Οδ. 19.204 | ...εκείνη έχυνε δάκρυα ακούγοντας και φύραινε η θωριά της. | Πώς λιώνει σε βουνά... |
φυσαει
φυσερα
| Ιλ. 18.372 | ...του. | Να πηγαινόρχεται τον πέτυχε στα φυσερά ιδρωμένος | με βιάση, τι είκοσι... |
| Ιλ. 18.409 | ...κοίταξε τώρα ως ταιριάζει, ωσόπου | τα φυσερά και τ᾽ άλλα σύνεργα να βάλω εγώ στην... |
| Ιλ. 18.412 | ...τ᾽ αδύναμα κουνώντας αντικνήμια. | Τα φυσερά απ᾽ τη φλόγα ετράβηξε, με βιάση... |
| Ιλ. 18.468 | ...είπε τούτα, παρατώντας τη στα φυσερά διαγέρνει· | στη φλόγα τά ᾽γυρε και... |
φυσημα
| Ιλ. 5.500 | ...αλώνια, | σύντας λιχνίζουν, και στο φύσημα του ανέμου ξεχωρίζει | η ξανθή... |
| Ιλ. 13.590 | ...τα ροβίθια | στο σουριχτό του ανέμου φύσημα , στου λιχνιστή τη φόρα· | όμοια... |
| Ιλ. 15.171 | ...του βοριά του αιθερογέννητου το φύσημα σπρωγμένο· | με όμοιαν ορμή κι η... |
| Ιλ. 19.358 | ...του βοριά του αιθερογέννητου το φύσημα σπρωγμένο· | όμοια πυκνά και τότε... |
| Ιλ. 23.692 | ...γη σωριάστη. | Πώς στου Βοριά το πρώτο φύσημα , σαν ο γιαλός... |
| Οδ. 10.507 | ...και κάθου, | κι εκείνο απ᾽ του Βοριά το φύσημα μονάχο θ᾽ αρμενίζει. | Μα σύντας πια με... |
φυσηξε
| Ιλ. 13.82 | ...γιομάτοι | απ᾽ την ορμή, ο θεός που φύσηξε στα στήθια τους γι᾽ απάλε. | Κι ωστόσο... |
| Οδ. 1.321 | ...στην ψυχή κουράγιο | κι ορμή τού φύσηξε , τη θύμηση του κύρη του... |
| Οδ. 9.381 | ...ένα γύρο | σταθήκαν· ποιός θεός μάς φύσηξε τρανό κουράγιο τότε; | Το σουβλερό στην... |
| Οδ. 22.347 | ...ευφραίνω. | Μόνος μου τά ᾽μαθα· μου φύσηξε λογής λογής τραγούδια | κάποιος θεός... |
| Οδ. 24.520 | ...με φόρα.» | Είπε η Παλλάδα, και του φύσηξε στα στήθη ορμή μεγάλη· | κι αυτός,... |
φυσηξει
| Ιλ. 7.63 | ...τους, τα κράνη, τα κοντάρια. | Πώς, σα φυσήξει ξάφνου Ζέφυρος, στο πρώτο σήκωμά... |
φυσηξουν
| Οδ. 9.139 | ...πουν να φύγουν, μόλις οι ανέμοι ξανά φυσήξουν πρίμοι. | Στου λιμανιού την κόχη... |