Μεταφράσεις Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή
Συμφραστικός Πίνακας
αναλαφρες
| Ιλ. 16.745 | ...αλογάρη: | «Πωπώ, σβελτάδα πού ᾽χει! Ανάλαφρες γιά ιδές βουτιές που παίρνει! | Να... |
αναλαφρη
| Ιλ. 20.440 | ...το απόδιωξεν απ᾽ τον τρανό Αχιλλέα | με ανάλαφρη πνοή· στον Έχτορα ξαναγυρίζει... |
| Οδ. 10.24 | ...ασημένιο | γαϊτάνι, η πιο τυχόν ανάλαφρη πνοή να μην ξεφεύγει· | κι αφήκε μοναχά... |
αναλαφρο
| Ιλ. 13.61 | ...τα στήθη, | και το κορμί τους κάνει ανάλαφρο , χέρια ψηλά και πόδια· | κι αυτός, ως... |
| Ιλ. 13.158 | ...με το χέρι, | κι ετράβα ομπρός με πόδι ανάλαφρο , ξοπίσω απ᾽ το σκουτάρι. | Με το... |
| Ιλ. 23.772 | ...η Παλλάδα, | και το κορμί του κάνει ανάλαφρο , χέρια ψηλά και πόδια· | και σύντας... |
αναμελια
| Ιλ. 10.121 | ...λέω να τον μαλώσεις· | τι δείχνει αναμελιά κι απάνω του καμιά δουλειά δεν... |
| Ιλ. 13.120 | ...Πιο τρανό θα κάνετε με την αναμελιά σας | αυτή κακό! Μα ομπρός, στα... |
| Ιλ. 13.224 | ...τρομάρα ξέψυχη, κανείς που από αναμελιά | τον άγριο πόλεμο παράτησε, να φύγει·... |
αναμελιο
| Ιλ. 13.108 | ...του ρήγα μας την ξέπαρση, το αναμελιό των άλλων, | που ως μάλωσαν μαζί του,... |
αναμερα
| Ιλ. 4.228 | ...πατέρα, | το γιο του Πείραιου, πού ᾽χε, ανάμερα τα εκράτα, ως εφρουμάζαν. | Κι αφού τον... |
| Ιλ. 4.340 | ...μάστορα και συφεροντονούση! | Τί τάχα ανάμερα ζαρώνετε προσμένοντας τους... |
| Ιλ. 20.136 | ...τους. | Ωστόσο εμείς ας πάμε ανάμερα , σε κάποια βίγλα απάνω | ψηλά να... |
| Οδ. 6.218 | ...Οδυσσέας: | «Βάγιες, σταθείτε λίγο ανάμερα , μονάχος να ξεπλύνω | την άρμη πάνω... |
αναμεραει
| Οδ. 21.48 | ...χώνοντας ίσια να πάει το σπρώχνει, | κι αναμεράει τους σύρτες· θά ᾽λεγες πως ταύρος σε... |
αναμεριζαν
| Οδ. 2.14 | ...ομπρός του, | κι όλοι οι γερόντοι τού αναμέριζαν , στο πατρικό να κάτσει | θρονί· κι ο... |
αναμεριζω
| Ιλ. 23.645 | ...που τ᾽ άραχλα γεράματα με ζώσαν, | αναμερίζω , κι ας ξεχώριζα στους αντρειωμένους... |
αναμερισε
| Οδ. 11.95 | ...Τραβήξου | τώρα απ᾽ το λάκκο κι αναμέρισε το κοφτερό σπαθί σου, | να πιω απ᾽... |
| Οδ. 20.301 | ...πέταξε· μα εκείνος το κεφάλι | λίγο αναμέρισε και ξέφυγε, με πίκρα στο θυμό... |
| Οδ. 21.221 | Είπε, κι απ᾽ το βαθύ αναμέρισε σημάδι τα κουρέλια· | κι εκείνοι, ως τό... |