1. Εισαγωγή: Τι είναι η συμφωνία;

Ο πατέρας μου ήρθε νωρίς.

Η μητέρα μου ήρθε νωρίς.

Οι γονείς μου ήρθαν νωρίς.

Εγώ ήρθα αργά.

Όπως βλέπουμε στα παραπάνω παραδείγματα,

το υποκείμενο και το ρήμα μιας πρότασης κανονικά συμφωνούν ως προς τον αριθμό και το πρόσωπο.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κανονικά, όταν το υποκείμενο είναι ενικού αριθμού και α΄ προσώπου (δηλ. εγώ), το ρήμα πρέπει να έχει τις καταλήξεις του ενικού αριθμού και του α΄ προσώπου (π.χ. γράφω, έγραφα, γραφόμουν κλπ.). Όταν το υποκείμενο είναι ενικού αριθμού και β΄ προσώπου (δηλ. εσύ), το ρήμα πρέπει να έχει τις καταλήξεις του ενικού αριθμού και του β΄ προσώπου (π.χ. γράφεις, έγραφες, γραφόσουν κτλ.). Όταν το υποκείμενο είναι ενικού αριθμού και γ΄ προσώπου (δηλ. αυτός/αυτή/αυτό), το ρήμα πρέπει να έχει τις καταλήξεις του ενικού αριθμού και του γ΄ προσώπου (π.χ. γράφει, έγραφε, γραφόταν κτλ.). Αντίστοιχα και για τον πληθυντικό αριθμό:

Εμείς γράφουμε, γράφαμε, γραφόμασταν κλπ.

Εσείς γράφετε, γράφατε, γραφόσασταν κλπ.

Αυτοί/Αυτές/Αυτά γράφουν, έγραφαν, γράφονταν κλπ.

Επιπλέον, όταν υπάρχουν περισσότερα του ενός υποκείμενα, το ρήμα κανονικά εμφανίζεται στον πληθυντικό – ακόμα και αν το καθένα από τα υποκείμενα είναι στον ενικό αριθμό:

Η Μαρία, η Κατερίνα και η μαμά τους ήρθαν νωρίς.

Ένας Κινέζος, ένας Γερμανός και ένας Έλληνας συναντήθηκαν σε ένα πλοίο.

Η Μαρία και οι αδελφές της ήρθαν νωρίς.

Σε περιπτώσεις που το υποκείμενο περιλαμβάνει διαφορετικά πρόσωπα, το ρήμα εμφανίζεται στον πληθυντικό και στο πρόσωπο που επικρατεί (το

α΄ πρόσωπο είναι επικρατέστερο από όλα και το β΄ πρόσωπο είναι επικρατέστερο από το γ΄) :

[Η αδελφή μου κι εγώ] ήρθαμε αργά.

[γ’ πρόσωπο + α΄ πρόσωπο] à α΄ πρόσωπο

[Εσύ κι εγώ] ήρθαμε αργά.

[β’ πρόσωπο + α΄ πρόσωπο] à α΄ πρόσωπο

[Η αδελφή μου κι εσύ] ήρθατε αργά.

[γ’ πρόσωπο + β΄ πρόσωπο] à β΄ πρόσωπο