Αργά αργά σέρνει το βάθος του ο Κεράτιος κόλπος
Σαν μαύρα ψάρια περασμένα σ’ ένα σκοινί
Οι μικρές φορτηγίδες ξυπνούν απ’ τον φόβο της πίσσας.

Πλησιάζει στο ακρογιάλι ένα συνεργείο:
Μια ατμάκατος στολισμένη με τα πρώτα σημάδια της
Σαν καυχησιάρης κόκορας βολτάρει στα νερά.

Χαρά
Σημαδεύει την προκυμαία με ατέλειωτα κύματα
Έξω με το φως ενός ξεχασμένου φαναριού
Σαράντα καλώδια δεμένα στις κολώνες.

Η μέρα, μεγαλώνει μ’ ένα σκοινί που σέρνει η φορτηγίδα
Αθώρητα έντομα τσιμπούν με μανία
Στα βρεμμένα παλαμάρια κουρνιάζουν τα πουλιά.

Sabri Esat Siyavusgil, «Ο Κεράτιος ξυπνάει», στο Τούρκοι ποιητές υμνούν την Κωνσταντινούπολη, Θωμάς Κοροβίνης (εισ. – μτφ. – ανθολ.), Οδός Πανός, 2000, σ. 56.