Ανήμερα την Πρωτοχρονιά είμασταν στου νονού της Τασώς, που ήταν απ’ τους πρόκριτους της Σμύρνης. Είχε πάει στη δοξολογία της μητρόπολης. Αργούσε να γυρίσει. Κάποτε μπήκε στο σαλόνι κρατώντας μια χάρτινη ελληνική σημαιούλα. Φαινόταν πολύ συγκινημένος. Κάθισε στην πολυθρόνα, μας κοίταζε χωρίς να μιλά. Τέλος είπε: «Ήταν μια αλησμόνητη μέρα…». Ο μητροπολίτης Χρυσόστομος με τους δημογέροντες υποδέχτηκαν στην πύλη της Αγίας Φωτεινής τον κυβερνήτη του αντιτορπιλικού «Λέων» Ηλία Μαυρουδή. Είχε έρθει να παρακολουθήσει τη λειτουργία μαζί με το πλήρωμα του καραβιού. Ο κόσμος, βλέποντας τους αξιωματικούς και τα ναυτάκια να προχωρούν μέσα στην εκκλησιά, απ’ τον ενθουσιασμό του τους αγκάλιζε και τους φιλούσε. Η λειτουργία ήταν μια μυσταγωγία. Κλαίγαμε, όταν η χορωδία έψαλε τη «Υπερμάχω». Ο μητροπολίτης έπνιγε απ’ τη συγκίνησή τους λυγμούς του καθώς τους προσφωνούσε…

Τάσος Αθανασιάδης, Τα παιδιά της Νιόβης, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 1999, τ. A΄, σ. 295