Λεοντσίνης Νικόλαος

[…] Το 1925-26 δούλευα στο κουρείο. […] αυτός ο άνθρωπος, που ήταν το αφεντικό μου στο κουρείο, ο Κωσταντίνος ο Μαϊνταμόπουλος, ήταν ένας άνθρωπος άγιος, Μακεδόνας. Μου φέρθηκε πολύ καλά. Όταν χτύπησε το πόδι του κι αναγκάστηκε να μείνει για καιρό στο σπίτι του, του πήγαινα κάθε Σάββατο βράδυ την είσπραξη της βδομάδας. Με τάιζε στο σπίτι τούτο το Σάββατο, κατέβαινα την Κυριακή, καθάριζα το μαγαζί και σπίτι μου πάλι. Και τη Δευτέρα πάλι δουλειά και στο σχολείο. Γιατί μ’ έστελνε και σχολείο αυτός ο καλός ο άνθρωπος. Και κοστούμι μού πήρε και τετράδια μού ’παιρνε. Εμένα αυτός ο άνθρωπος μού φέρθηκε πιο καλά από πατέρας μου. Διότι ήθελε να διαβάσω, να γράψω και το βράδυ να του πω το μάθημά μου. Κι αν έκανα λάθος, μού κοπάναγε από μία…

Λεοντσίνης Νικόλαος, Απομαγνητοφωνημένη μαρτυρία από το Αρχείο Προφορικών Μαρτυριών του Ιστορικού Αρχείου Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου Καλαμαριάς.