Ο Μπόρχες χρησιμοποιεί τον λαβύρινθο ως σύμβολο σε πολλά έργα του (όπως και τους καθρέφτες, τις τίγρεις, τα ξίφη ή το κίτρινο χρώμα). Από παιδί τον γοήτευαν, όταν είδε χαρακτικά λαβυρίνθων σε ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη του πατέρα του. Για τον Μπόρχες πιο τρομερή από την ιδέα του να χαθεί κανείς ήταν η απαίσια πρόθεση της κατασκευής κτηρίων με τέτοιον σκοπό. Θαύμαζε τον Δαίδαλο και τον Τζέημς Τζόυς, αρχιτέκτονες περίπλοκων σταυροδρομίων από πέτρα ή από λέξεις αντίστοιχα.
Στο ποίημα αυτό, αρνείται την ύπαρξη του Αστερίωνα. Το λέει αυτό επειδή γνωρίζει την αιτία, μιας και τον είχε εξολοθρεύσε σε ένα άλλο διήγημά του — «Το σπίτι του Αστερίου».
