Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

«Εκλεπτυσμένη και αριστοκρατική η ποίηση του Ζοζέ-Μαρία ντ’ Ερεντιά, η οποία εμφανίζεται κυρίως με τη μορφή των σονέτων που περιέχονται στο μοναδικό ποιητικό του βιβλίο, αποτελεί το υψηλότερο ίσως επίτευγμα της παρνασσικής σχολής. Τα θέματα των σονέτων αυτών, αντλημένα από μύθους και ιστορίες της Αρχαιότητας, του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, απαθανατίζουν με γλυπτική ακρίβεια και με μεγάλη οπτική ενάργεια φευγαλέες εικόνες ομορφιάς από το παρελθόν, και δεν αντανακλούν από το παρόν παρά μόνο το νοσταλγικό αίσθημα ενός μυθικού χρόνου και την αισθητιστική αναζήτηση του δημιουργού τους.
Τα τρία σονέτα της Ανδρομέδας —που είναι μεταξύ τους συμπληρωματικά, αλλά μπορούν να διαβαστούν και ως αυτόνομα ποιήματα— αποτελούν ένα είδος τριπτύχου που εικονογραφεί τρεις στιγμές από τον μύθο του Περσέα και της Ανδρομέδας: την εμφάνιση του Πήγασου με τον Περσέα πάνω από τη δεμένη στον βράχο Ανδρομέδα, την ιπτάμενη αναχώρηση του ζεύγους μετά τη νικηφόρα σύγκρουση του Περσέα με το τέρας, και την τελική αστεροποίηση των δύο νέων. Αν υπάρχει κάτι που δίνει έναν τόνο νεοτερικότητας στα σονέτα αυτά είναι η κατά σημεία αναπαράσταση του μύθου σε εικόνες όχι συνεχόμενες, η οποία δίνει στη σύνθεση μιαν αίσθηση αποσπασματικότητας αυξάνοντας την υποβλητικότητά της.»
[σχόλιο στο Νεότερη ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Ανθολόγιο μεταφράσεων. Β΄ Ενιαίου Λυκείου (επιλογής)]