Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Νέα ποιήματα (1996). Τα ποιήματα της συγκεκριμένης συλλογής εντάσσονται στη δεύτερη συγκεντρωτική έκδοση Τα ποιήματα (2003) στην ενότητα «Μεταμορφώσεις». Στα ποιήματα της ενότητας αυτής ο ποιητής επιλέγει παραθέματα από ποιήματα άλλων δημιουργών και συν-διαλέγεται μαζί τους, παράγοντας ένα είδος διαλεκτικής ποίησης ή ποίησης της διαλεκτικής. Παράθεμα και ποίημα λειτουργούν συμπληρωματικά, ενίοτε και ανταγωνιστικά. Για τη συγκεκριμένη μέθοδο ο Λουκάς Κούσουλας σημειώνει σε επισημείωση μεταγενέστερης συλλογής του (Το πουκάμισο το θαλασσί, 2000): «Το ξένο παράθεμα προσανατολίζει γρήγορα και σωστά προς την κατεύθυνση που θέλω κι ενισχύει το ποίημα, απαλλάσσοντάς το από αναγκαία αλλά αδιάφορα ποιητικά και αντιποιητικά πολλές φορές στοιχεία». Τελικά, παράθεμα και ποίημα είναι αναπόσπαστα μέρη μιας νέας ενότητας, μιας «μεταμόρφωσης» εν τη γενέσει. Στο συγκεκριμένο ποίημα ο Λουκάς Κούσουλας συνδιαλέγεται με τον Όμηρο με αφορμή ένα παράθεμα που προέρχεται από τη ραψωδία Τ της Ιλιάδας. Σύμφωνα με τους στίχους 301–302 του Ομήρου, οι δούλες στο στρατόπεδο των Αχαιών άρχισαν να θρηνούν για τη δική τους μοίρα, με πρόφαση τον θάνατο του Πατρόκλου. Σύμφωνα με τον Λουκά Κούσουλα, ο θάνατος του Πατρόκλου μπορεί να ήταν μια σημαντική πρόφαση για να θρηνήσουν οι γυναίκες για προσωπικά τους πάθη, αλλά οι άνθρωποι πάντα αναζητούν τέτοιες αφορμές, ακόμα και τις πιο ασήμαντες, ακόμα κι αν πρόκειται για τον θάνατο του πιο αντιηρωικού προσώπου της Ιλιάδας, του Θερσίτη.