ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΟΣ Ζ᾽

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ

ΝΙΚΗΤΗ ΣΤΗΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Ωσάν αυτόν που κύπελλο στο πλούσιο παίρνει χέρι, [στρ. α]
όπου κοχλάζει η δρόσος της αμπέλου,
και το χαρίζει
στον νιο γαμπρό, προπίνοντας απ᾽ το δικό του σπίτι
για το καλό του νέου σπιτιού, κύπελλο ολόχρυσο,
το πιο ακριβό απ᾽ το βιος του,
5θέλοντας το συμπόσιο να λαμπρύνει
και τον γαμπρό του να τιμήσει και ζηλευτό στους φίλους
να τον κάνει, που παραστέκουνε στον ταιριαστό του γάμο·

έτσι κι εγώ το νέκταρ το καθάριο, το δώρο των Μουσών, στους άνδρες [αντ. α]
τους αθλοφόρους στέλνοντάς το, του νου γλυκό καρπό,
δέομαι στους θεούς καλόγνωμοι να είναι
10στους νικητές της Ολυμπίας και της Πυθώνας·
χαρά σ᾽ αυτόν που ξακουστό έγινε τ᾽ όνομά του.
Γιατί άλλοτε σ᾽ άλλον ρίχνει τη ματιά της
η Χάρις που τη ζωή θερμαίνει,
και η γλυκόλαλη τον ψάλλει φόρμιγγα και οι πάμφωνοι ήχοι των αυλών.

Τώρα κι εγώ κατέβηκα με φόρμιγγα και αυλούς [επωδ. α]
και με τον Διαγόρα αντάμα, τη θαλασσινή
της Αφροδίτης κόρη υμνώντας,
τη Ρόδο, του Ήλιου τη νύφη,
15τον άξιο και πελώριο μαχητή που εστέφθη
κοντά στον Αλφειό
και πλάι στην Κασταλία,
τον πυγμάχο αμείβοντας, να τραγουδήσω
καθώς και τον πατέρα του Δαμάγητο, της Δίκης τον αγαπημένο,
που δίπλα στης ευρύχωρης Ασίας το ακρωτήρι την τρίπολη τη νήσο
κατοικούνε μαζί με τους Αργείους τους λογχοφόρους.