Γιώργος Γεωργούσης

Τυφλό φως

ΟΙΔΙΠΟΥΣ: τίν’ ἡμὶν ἥκεις τοῦ θεοῦ φέρων φάτιν;

ΚΡΕΩΝ: ἐσθλήν...

ΣΟΦΟΚΛΗΣ, Οἰδίπους Τύραννος, 86-87

Μόλις τα μάντευες
χάνονταν
φώτα και άλογα
χρυσά σπιρούνια
χρυσά καντηλέρια
εκτόπιζαν τάχα
το τιμωρό φως
να σου τυφλώνει τα μάτια σχεδόν
στο τόσο βιος
πώς να μοιραστεί
γιατί να φοβάται
επαίρονταν οι Λαβδακίδες
η αφεντιά του
ρωτούσε ωστόσο
ο δεινός λόγος
αργούσε
τον βόσκαν ψηλά
στα βουερά βοσκοτόπια
κατασκότεινες ρίζες
και άδειοι βολβοί
εκεί όπου
πρωτοχτύπαγε ο ήλιος
χρυσή περόνη
γλιστρούσε
απ’ τα μαλλιά της
εκεί καρφωμένο το βλέμμα του
να προβάλλει τάχα ακλόνητο άλλοθι
γι’ αυτό που αλλιώς θα ήταν αθέατο
ανάμεσα σε δύο λάμψεις
είτε ανοίγει είτε κλείνει τα μάτια του

Γιώργος Γεωργούσης. 1987. Διπλοσκοπιά. Αθήνα: Διάττων.