Θ. Δ. Φραγκόπουλος

Τροίας επίλογος Δ΄

Την πολιτεία αυτή με τα ματωμένα τείχη
και τις πύλες που έκλειναν, το
πτώμα του Έκτορος πάνω στα τείχη, το θρήνο
της Εκάβης, τις προφητείες της Κασσάνδρας,
όλα αυτά τα είδες τώρα, ορθά και γκρεμισμένα,
τα είδες, έκλεισες το βιβλίο σου, και σηκώθηκες
να φύγεις.
Αλλά όλα αυτά εξακολουθούσανε να ζουν
μέσα στη σκέψη σου, χιλιάδες χρόνια τώρα,
προσμένοντας πώς να φανερωθούν μπροστά σου
και να τα ζήσεις, να τα εξηγήσεις για δικά σου.

Ήταν μια ξένη περιοχή, που όμως τα βήματά σου
την είχανε ξαναπατήσει.
Κι ίσως να ’ταν
τότε που ο εικοσάχρονος βασιλιάς μας ξεκινούσε
μπροστά στο Γρανικό για μια πορεία
ανάμεσα στο πάθος και στην ιστορία, ίσως τότε
που έπεφτε ο άλλος βασιλιάς, χωρίς βοήθεια,
μες στη φωτιά των άπιστων, φορώντας
τα κόκκινα του πέδιλα, κομματιασμένα.
Ίσως να ’ταν τότε που ένας άσημος παπάς
στεκόταν με το σπαθί στο χέρι του, σπασμένο,
όρθιος πάνω στη γέφυρα της Αλαμάνας,
σε πλήθος άμετρο από εχθρούς αντίκρυ, μόνος.
Ίσως όλες εκείνες τις στιγμές, η πολιτεία
στεκόταν στον ορίζοντα, διαγράφοντας
τα γκρεμισμένα, ειδώλινά της κάστρα,
κάτω απ’ τον ουρανό που μας παράστεκε
και δίπλα στον καιρό που δημιουργούσε.

Ίσως να ’ταν απλά όλα τούτα, και να πρόσμεναν
για να τα καταλάβεις, να τα ζήσεις,
νιώθοντας πλέγματα και ρίζες που μιλούσαν
πέρα απ’ τα σύμβολα, το θάνατο, τους μύθους.
Ίσως.

Θ. Δ. Φραγκόπουλος. 1975. Τα ποιήματα (1945–1956). Αθήνα: Διογένης.