[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Elisaveta Bagryana
Ο Ηρακλής του 20ού αιώνα
Μετάφραση: Μελισσάνθη
Στηλώνεται μ’ ασάλευτα ολόβολα πέλματα
οι μυώνες του ένα κουβάρι φίδια
τεντωμένοι φουσκωμένοι ώς το μελάνιασμα
οι αρτηρίες του τανυσμένα ελατήρια ώς το σπάσιμο.
Κρατάει μ’ ύστατες δυνάμεις το βαρύ φορτίο.
Τον κόσμο με τον πόλεμο, την πείνα, τον όλεθρο
με ναρκοθετημένες θάλασσες κάτω απ’ τον πάγο,
με πόλεις κατεστραμμένες απ’ τις βόμβες…
πνιγμένες κραυγές κάτω απ’ τα συντρίμμια
γυναίκες πολτοποιημένες απ’ τα τανκς
παιδιά που κλαίνε πίσω από τους τοίχους
σπίτια καθηλωμένα μες το κρύο και το σκοτάδι…
Άδικα με τα μάτια τον καταβροχθίζουμε
πτοημένοι από τη μυική του ρώμη
και περιμένουμε να δούμε τη μορφή του
ν’ ακούσουμε λόγο ζεστό, έναν ήχο ή ψίθυρο
να πιάσουμε μονάχα μια ματιά του, ένα σημάδι
για να ριχτούμε μπρος στα πόδια του, να κλάψουμε,
να ικετέψουμε, να παρακαλεθούμε
ακόμη πρόθυμοι και να πεθάνουμε.
Μάταια. Τούτη τη στιγμή, μοναδική, μεγάλη
μπροστά μας στέκει ο άνθρωπος με τα μεγάλα βάρη.
Τούτος ο Ηρακλής του 20ού αιώνα
ο άνθρωπος του σήμερα ο δίχως πρόσωπο.
Γιατί, πώς γίνεται να τραγουδούν, να γελούν, ν’ αναστενάζουν
να μιλάνε γι’ αγάπη και χαρά
φορώντας αντιασφυξιογόνες μάσκες.
Elisaveta Bagryana. 1978. "Ο Ηρακλής του 20ού αιώνα". Μετ. Μελισσάνθη. Νέα Εστία 1212:25.
