[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Εσπέρα
Τα λιόδεντρα στο λόφο, η ασβεστωμένη μάντρα,
οι πόρτες, τα παράθυρα, ο λουτρώνας, οι ταράτσες,
πιο κάτω οι τάφοι θολωτοί — τόσο ήσυχα όλα
σαν τη διάρκεια ή την επανάληψη. Ο φύλακας
πέρασε αργά. Το δίκαννο στον ώμο του άνεργο.
Στο πρόσωπό του, ακόμη νεανικό, το ηλιοβασίλεμα
ευσπλαχνικό, γαλήνιο, αιμάτινο. Η σκιά του
τεράστια στον αγρό σαν τον νεκρό Αγαμέμνονα.
Γιάννης Ρίτσος. 1966. Μαρτυρίες. Σειρά δεύτερη. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. 1989. Ποιήματα Θ΄ (1958-1967). Αθήνα: Κέδρος.
