[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Ο Απόλλων στο μετάλλιο του Αντιγόνου
Απ’ όλα τα μεγάλα αγάλματά του, πράγματι θεσπέσια,
μας είχε συγκινήσει το μικρό μετάλλιο του Αντιγόνου· —
εκεί ο Απόλλων, καθισμένος ήρεμα σε μια τριήρη,
φαίνεται πιο συγκεντρωμένος και ταυτόχρονα αφημένος,
πολύ πιο λίγο αυτάρεσκος· — ίσως γιατί ο στενός του χώρος
δείχνει καλύτερα τη μυστική ομορφιά του· κι ίσως έτσι,
γυμνός, χωρίς τη λύρα του, σε οικεία στάση, να επιτρέπει
κάποια βαθύτερη συνάντηση, κάποια θωπεία ακόμη,
σάμπως, γυμνοί κι εμείς μαζί του, να ’μαστε κρυμμένοι
μες στον θαμπό, περιορισμένον κύκλο του μετάλλου —
σ’ αυτό βοηθούσε και η ωραία τριήρης που απομακρυνόταν.
Καρλόβασι, 10.VΙ.69
Γιάννης Ρίτσος. 1972. Πέτρες. Επαναλήψεις. Κιγκλίδωμα. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
