[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Αρχαίο δείπνο
Έφεραν το χρυσό λαγήνι, τη μεγάλη ασημένια λεκάνη.
Πλύναν τα χέρια τους, κόψανε το ψωμί, δειπνήσανε.
Ο έφηβος δεν πεινούσε. Σώπαινε. Εξέταζε το πρόσωπο του ξένου
όπου, στιγμές στιγμές, έριχνε το πιρούνι του μια σκιά σαν κατάρτι.
Ύστερα ο γέρος αοιδός κούρντισε την κιθάρα του.
Μεγάλα πλατανόφυλλα έπεφταν μέσα στα πιάτα
δίπλα σε κόκαλα βοδιών. Απ’ το λιμάνι του Νηίου
ανέβαιναν πολύκουπα καράβια, μπαίναν απ’ την πόρτα,
στέκονταν όρθια στη μέση της αίθουσας. Στο τελευταίο καράβι,
εκείνος που κρατούσε το τιμόνι, τριχωτός, γυμνόστηθος,
είχε δεμένα και τα δυο του μάτια μ’ ένα κάτασπρο μαντίλι.
Σάμος, 7.Ι.65
Στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
