[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Ανασκαφές, II
Να συνεχίσεις πιο κάτω, πιο βαθιά· — σου λείπει ένα δάχτυλο, ένα χέρι,
σου λείπει ένα πλευρό, το ξίφος, το άσπρο σταφύλι, — πιο κάτω·
με τα παλιά συμπληρωνόμαστε· τα τωρινά μπορούν να σου τα παίρνουν·
εκείνα τα ’χουμε — καλή, μυστική συντροφιά, σεργιανώντας μονάχοι
ώς κάτω στα παλιά λιμάνια των Λεχαίων, των Κεγχρεών, της Ισθμίας
ή εδώ στ’ ακρογιάλια της Σάμος. Τα καυτά θερινά μεσημέρια
οι Σικυώνιοι πίνουν παγωμένες γκαζόζες στα καφενεία του Κιάτου,
άλλοι ψαρεύουν με καλάμι στο μώλο. Αμίλητες γυναίκες
κουβαλάνε το αθάνατο νερό σε ωραία ζωγραφιστά λαγήνια
κάτω απ’ τις λεύκες και τις πασχαλιές. Άσε στον Ακροκόρινθο τον κ. Στρούγκα
να ψάχνει για τους θησαυρούς του Κιαμήλ μπέη. Εμείς
θ’ ανάψουμε την πυρά των νεκρών, φωτίζοντας έτσι
την πομπή των γυμνών αγαλμάτων που ανάμεσά τους μένουμε κρυμμένοι
μ’ ένα κλειδί, μια προκήρυξη, ένα ποίημα κάτω απ’ τη μασκάλη.
Γιάννης Ρίτσος. 1973. Διάδρομος και σκάλα. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. 1989 [1998]. Ποιήματα Ι΄ (1963–1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
