Εξώφυλλο

Νόστος:

Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία

Μνήμη Δ. Ν. Μαρωνίτη

[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]

Κυριάκος Χαραλαμπίδης

Οδύσσειας λ


Οι άνθρωποι είναι εδωμέσα περίεργοι·
φωνάζουνε και τραγουδούνε βασανιστικά τραγούδια
κι αυτός, που βλέπει μ’ ένα μάτι παραπάνω,
τα δυο εξορύσσει να μην του είναι φόρτωμα.

Λοιπόν, ευθύς ακούγεται η κλαγγή
του στήθους και το φούσκωμα του λόγου.
Πεθαίνει ο νέος με δύναμη και θλίψη.

Γλάστρα βαστάζει θαλασσί τριαντάφυλλο,
σκύλο και στάμνα τριγυρίζει ο ήλιος.

Τότε ένας άνεμος βαθύς, αγέρωχος,
σηκώνει τα όπλα του, τον άντρα φοβερίζει.

Εκείνος απ’ την Τροία περνά στην Καλυψώ, την Κίρκη
τους λωτοφάγους, τον Κύκλωπα, τη Σκύλα, τη Χάρυβδη
και τις σειρήνες — δεν έχει τίποτα να φοβηθεί,
γιατί δεν έχει τίποτα να μάθει.

Τους συντρόφους του βλέπει να πεθαίνουν,
τη φλόγα του να γίνεται άμμος — κι αν κατέβηκε
στον Άδη κάποτε αυτός, είχε το λόγο του:

Τα σκοτεινά καράβια τόνε σύραν
προς το πηγάδι του ψαριού μεγάλου
κι έσυρε μια φωνή σαν πένθος
ο χεροπόδαρα δεμένος άντρας της Ιθάκης.

Εδώ μπορούσε να έχει τέλος η ιστορία,
για να ’ναι αγνή, σαν που ταιριάζει σε ήρωες.
Όμως υπάρχει πάντα κάποιο υπόλοιπο.

1975

Κυριάκος Χαραλαμπίδης. 1977. Αχαιών ακτή. Λευκωσία.