[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιώργης Παυλόπουλος
Ελένη
οἷσιν ἐπὶ Ζεὺς θῆκε κακὸν μόρον, ὡς καὶ ὀπίσσω
ἀνθρώποισι πελώμεθ’ ἀοίδιμοι ἐσσομένοισι
ΙΛΙΑΔΑ, Ζ 357-358
Πάλι γυμνή στην αγκαλιά του απόψε
όμως ο νους της γύριζε στο άλλο της κρεβάτι.
Πρώτη φορά που ένιωσε τον πόθο του αλλιώτικο
πρώτη φορά την τρόμαζαν ο έρωτας κι η νύχτα.
Χάμω στο πάτωμα τα ξεσκισμένα πέπλα της
κι η τρυπημένη ασπίδα του, παντοτινή ντροπή.
Μα ποιός αποφασίζει για το σώμα της, ποιός φταίει
που η ομορφιά της θ’ αφανίσει αύριο την Τροία;
Και ποιός θεός τούς όρισε ν’ αγαπηθούν πολύ
κι απ’ την αγάπη τους να γίνουν ποίημα του Θανάτου;
Γιώργης Παυλόπουλος. 2004. Πού είναι τα πουλιά; Αθήνα: Κέδρος.
