O ιδιαίτερος τρόπος που ένας τύπος μιας λέξης ή και φράσης διαφέρει από τον γενικά αποδεκτό τύπο, συνήθως για λόγους διαλεκτικούς.

H ιδιαίτερη χρήση μιας γλώσσας από ομιλητές μιαs περιοχής (διάλεκτος) ή μιας κοινωνικής ομάδας (κοινωνιόλεκτο).

Ο καθιερωμένος τρόπος με τον οποίο εκφράζεται σωστά και αποδεκτά μια πρόταση ή μια σκέψη. ΄Ετσι μια πρόταση μπορεί από καθαρά γραμματική άποψη να είναι σωστή, όμως "ξενίζει", δεν είναι αποδεκτή, διότι παραβιάζει κάποια υπάρχουσα σύμφραση, ή, π.χ., το αντικείμενο ενός ρήματος, ως λέξη, δεν περιλαμβάνεται στο "σθένος" του ρήματος. Π.χ. τα ρήματα παίρνω και λαμβάνω είναι λίγο-πολύ συνώνυμα, στην πρόταση όμως Οι μαθητές παίρνουν τα βιβλία μαζί τους στο σχολείο, δεν μπορούμε στη θέση του παίρνουν να χρησιμοποιήσουμε λαμβάνουν.

H έκφραση της οποίας ή έννοια δεν προκύπτει από το σύνολο των λέξεων που την αποτελούν. Π.χ. Αύριο θα κάνω το τραπέζι σε μερικούς φίλους.

H φράση ή η πρόταση της οποίας η έννοια δεν προκύπτει αμέσως από τη σύνταξή της και το λεξιλογικό της περιεχόμενο, και πολλές φορές είναι μεταφορική (π.χ. Βρέχει καρεκλοπόδαρα = Βρέχει πολύ δυνατά).