Παράλληλη αναζήτηση

Βρες

Επιλογές αναζήτησης

Καλάθι

Αναζήτηση για: μανιάκ
4 εγγραφές [1 - 4]
[Λεξικό Κριαρά]
μανιάκης ο.
  • Περιδέραιο:
    • (Παράφρ. Μανασσ. (Tièche) 356).

[μτγν. ουσ. μανιάκης]

[Λεξικό Κριαρά]
μανιάκιον το· μανάκι(ο)ν.
  • 1) Περιδέραιο:
    • μανακίων διαμαργάρων (Ψευδο-Σφρ. 36233).
  • 2) Περιλαίμιο:
    • εγώ είχα σκυλολόγια, 'λητάρια και μανάκια (Σαχλ., Αφήγ. 140).

[<ουσ. μανιάκης + κατάλ. ‑ιον. Ο τ. (‑ιν) μτγν. (L‑S). T. ‑ι στο Βλάχ. Η λ. τον 4.αι. (Lampe) και σε σχόλ.]

[Λεξικό Κριαρά]
μανιακός, επίθ.
  • Παράφορος, τρελός· μανιώδης:
    • (Θησ. (Foll.) I 43
    • άφες το να είσαι μανιακή κατά του ποθητού σου (Λίβ. P 1397).
  • Το ουδ. ως ουσ. = μανία, τρέλα:
    • μετέπεσεν εις ήμερον, το μανιακόν αφήκεν (Λίβ. P 2271).

[<επίθ. μανικός με μεταπλ. Η λ. σε Γλωσσάρ. και σήμ.]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
μανιακός -ή -ό [manakós & maniakós] Ε1 : (για πρόσ.) που κατέχεται από μανία. α. που αγαπά και επιδιώκει έντονα κτ. ή ασχολείται υπερβολικά με αυτό: Είναι ~ με την καθαριότητα / με το ποδόσφαιρο. β. που πάσχει από μανία3: ~ δολοφόνος. || (ως ουσ.) ο μανιακός: Ένας επικίνδυνος ~.

[α: ελνστ. μανιακός· β: λόγ. < ελνστ. μανιακός]

< Προηγούμενο   [1]   Επόμενο >
Μετάβαση στη σελίδα:Βρες