Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

(2)

Η Σκεύω εξηκολούθησε. […] - Το βράδυ-βράδυ πήγα, και ήταν εκεί ο υγειονόμος, κι ο επιστάτης κι ο λιμενάρχης, οι τρεις τους, κλεισμένοι μες στην μέσα κάμαρη… Κι εμάς μας έβαλαν να καρτερούμε στην όξου κάμαρη, για να νυχτώση ακόμα, σαν να τους είχα ορμηνεμένους… Κι άλλοι πέντ' εξ γέροι που καρτερούσαν εκεί, νάρθ' η αράδα τους, να παρουσιαστούν στ' αφεντικά, για να μπουνβαρδιάνοι, μ' επήραν για ξένο, και μ' ερώτησαν κι εγώ τους είπα, πως ήμουν από τα Εικοσιτέσσερα Χωριά. Ύστερα ένας-ένας παρουσιάστηκαν και επήραν το χαρτί τους κι εμβήκαν βαρδιάνοι. Στα υστερινά ήρθεν η αράδα μου να παρουσιαστώ κι εγώ. - Ε! και τότε; - Εγώ εμβήκα μέσα τρέμοντας, και λίγο έλειψε να μου φανή ο ουρανός σφοντύλι… Και πιάστηκα από την πόρτα, για να μην πέσω. Κι' όσο να μβω μέσ' απ' την πόρτα, παρακάλεσα την Παναγιά και μούδωσε θάρρος. .. Κι' ο υγειονόμος άμα με είδε…; -Α! - … μου λέει, σαν να τον είχα ορμηνεμένον: "Εσύ είσαι ο Σταμάτης ο Γυρατσίνης;… Τι γίνεσαι, Σταμάτη…; Γηράσαμε, Σταμάτη, γηράσαμε…". Κι εγώ τότε, χωρίς να το συλλογισθώ: "Μάλιστα, λέω, εγώ είμαι ο Σταμάτης ο Γυρατσίνης. .. Τι κάνεις, κυρ-υγειονόμε; είσαι καλά;…"[…] Ο ιατρός ανεπήδησεν από του στελέχους εφ' ου εκάθητο, διότι σφοδρός γέλως ανετίναξεν όλον το σώμα του, και ησθάνετο την ανάγκην να καγχάση εν ανέσει. - Ω! ντιάλοε! Ω ντιάλοε… τώρα καταλαβαίνω… σ' επήρε για τον πετάμενο… Κι' εσύ σαν σου ήρτε, σα μπούφος, έτοιμο όνομα, το εντέχτης, και επαρατήτηκες από το άλλο; -Ναι. […] - Ω ντιάολο! το στραβούλιακα… Κι εσύ είπες μέσα σου, τι τέλω να γγυρεύω άλλο όνομα, αφού μου ντίνει αυτό ο υγειονόμος; Έτσι; -Ναι. […] - Ε! και ύστερα… ντεν ηύρες καμμία ντυσκολία, και οι άλλοι, έκοντας κολαούζο τον υγειονόμο, σ' επαραντέχτηκαν για Σταμάτη Γυρατσίνη και σε ντιώρισαν βαρντιάνο… - Ο επιστάτης κάτι υποπτεύθηκε, απήντησεν η Σκεύω. - Εγύρισε και είπε του Νίκα: "Μα εσύ αυτόν που τον εσύστησες τον έλεγες Καρδαράκη, τώρα πώς βρίσκεσαι Γυρατσίνης;". - Α, κι ο Νίκας τι του είπε; - Ο Νίκας τα εχρειάστηκε… λίγο έλειψε να τα χάση. - Κι ύστερα πώς μπόρεσε και τα μπάλωσε; - Τον εφώτισε ο Θεός και του είπε, του επιστάτη: "Τον λένε και Καρδαράκη, μα αυτό είναι το παρατσούκλι, και του κακοφαίνεται… το καθ' αυτό όνομά του είναι Γυρατσίνης". Ο κ. Βουνδ εκάγχασε θορυβωδέστερον παρά ποτέ. - Μπράφο! Μπράφο! χοχ! πραίχτιγ! Φερμάχτ! Ήναψε το τσιμπούκι του, εισέπνευσε πεντάκις ή εξάκις, πλαταγίζων τα χείλη και επανέλαβε. - Κι ο επιστάτης εγελάστη μ' αυτό; - Γελάστηκε. - Ύστερα, σούντωκαν το καρτί σου, κι ήρτες;… - Μου τόδωκαν…; Μονάχα ο λιμενάρχης είχε ακόμα κάποια υποψία, κι έλεε: "Αυτός φαίνεται σα γριά ζαρωμένη!". […]

Η παραπομπή στα συγκεκριμένα αποσπάσματα ως παράδειγμα επαναληπτικής αφήγησης βασίζεται στο σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου της Γ. Φαρίνου - Μαλαματάρη Αφηγηματικές τεχνικές στον Παπαδιαμάντη 1887-1910, εκδ. Κέδρος (1987)

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Άπαντα, Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων, Αθήνα, χ.χ., τομ. Β΄, σ. 448-449, 460-462