Απόσπασμα

… Ο Παπασίδερος βάδισε μονομιάς καταπάνω του. Το βλέμμα του γυάλιζε μες στο ημίφως. Ήτανε πολύ νευριασμένος κι έμοιαζε απειλητικός. - Τι θες εδώ; ρώτησε βίαια. - Θέλω γράμματα! αποκρίθηκε ο μικρός αυθόρμητα, μηχανικά, χωρίς να σκεφτεί τι έλεγε, με το (ίδιο πάντα) αφαιρεμένο και παράξενο ύφος. - Γιατί έφυγες, μωρέ, από το σπίτι σου; - Θέλω γράμματα! ξανάπε το παιδί. - Πήγαινε να με περιμένεις στο προαύλιο! πρόσταξε, ο παπάς. Κι ενώ ο μικρός στεκότανε απολιθωμένος και τον κοίταζε κατάματα δίχως να καταλαβαίνει τα λόγια του, ο παπάς του φώναξε ακόμα πιο βίαια, σηκώνοντας κιόλας την κοκαλιάρικη χερούκλα του: - Πήγαινε έξω αμέσως, να μη σε σπάσω στο ξύλο!