Το πλήρωμα του χρόνου

Μέσα από τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης παρακολουθήσαμε το μεγάλο ταξίδι της ανθρωπότητας προς τη σωτηρία. Αναγνωρίσαμε τους τρόπους με τους οποίους ο Θεός προετοίμασε βήμα βήμα τους ανθρώπους να την υποδεχτούν. Σε όλη αυτή την πορεία της προετοιμασίας οι άνθρωποι του υπολείμματος μετέφεραν ζωντανή από γενιά σε γενιά την ελπίδα ότι ο Θεός θα τηρήσει τις υποσχέσεις του.

Το 63 π.Χ. ο ρωμαίος στρατηγός Πομπήιος έμπαινε κατακτητής στην Ιουδαία. Το ρωμαϊκό σύμβολο του αετού υψωνόταν παντού. Η συνεχής παρουσία των ρωμαίων στρατιωτών στη μικρή αυτή χώρα θύμιζε με σκληρό τρόπο στους κατοίκους της ότι ήταν για μια ακόμη φορά υποταγμένοι. Κι όμως, μέσα σ' αυτόν τον υποταγμένο λαό φούντωνε η ελπίδα για το Μεσσία. Αυτόν που θα φέρει - σύμφωνα με τα λόγια του προφήτη Ησαΐα - μήνυμα χαρμόσυνο στους φτωχούς, κήρυγμα λευτεριάς στους αιχμαλώτους, απαλλαγή στους φυλακισμένους, παρηγοριά σ' όσους πενθούν, χαρά σ' όσους θρηνούν.

Πράγματι ύστερα από λίγα χρόνια ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Συμπληρώθηκε δηλαδή ο χρόνος που είχε ορίσει ο Θεός για να πραγματοποιήσει τη μεγάλη του υπόσχεση. Τότε ένας άνθρωπος από το υπόλειμμα, ένα ταπεινό κορίτσι που ζούσε στη Ναζαρέτ, η Μαριάμ, πήρε πρώτη το μεγάλο μήνυμα. Θα έφερνε στον κόσμο το Μεσσία, τον Ιησού Χριστό.