β) Οι Ιουδαίοι της διασποράς ξεχνούν τη γλώσσα τους: η μετάφραση των Εβδομήκοντα

Πολύ μεγαλύτερη ήταν η επίδραση του ελληνισμού στους Ιουδαίους της διασποράς. Πολλοί απ' αυτούς μάλιστα είχαν ξεχάσει τη μητρική τους γλώσσα. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου ζούσε μια μεγάλη και δραστήρια ιουδαϊκή κοινότητα. Στα χρόνια του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου (285-247 π.Χ.) οι Ιουδαίοι της αλεξανδρινής κοινότητας είχαν φτάσει στο σημείο να μην καταλαβαίνουν τα κείμενα των ιερών γραφών τους που διαβάζονταν στις Συναγωγές. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, η ανάγκη να μεταφραστεί ο Νόμος στην ελληνιστική κοινή γλώσσα, η οποία εκείνη την εποχή ήταν διεθνής. Ο ίδιος ο Πτολεμαίος φρόντισε να βρεθούν καλοί μεταφραστές. Κατά την παράδοση 72 σοφοί άνδρες πραγματοποίησαν το τεράστιο αυτό έργο στο νησάκι Φάρος, λίγο έξω από την Αλεξάνδρεια. Στα χρόνια που ακολούθησαν μεταφράστηκαν στα ελληνικά σταδιακά όλα τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι προέκυψε η μετάφραση των Εβδομήκοντα, που τη γράφουμε για συντομία μετάφραση των Ο΄. Χρόνια αργότερα η χριστιανική Εκκλησία πήρε αυτή την ελληνική μετάφραση και τη χρησιμοποίησε ως επίσημο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό είναι το κείμενο που ακούμε μέχρι σήμερα στη χριστιανική λατρεία.