β) Ο Σαμουήλ χρίει κρυφά έναν άλλο βασιλιά: ο Δαβίδ

Μετά από καιρό ο Θεός υπέδειξε στο Σαμουήλ να χρίσει βασιλιά, κρυφά από το Σαούλ, ένα ταπεινό βοσκόπουλο από τη Βηθλεέμ. Ήταν ο Δαβίδ, ο μικρότερος γιος του Ιεσσαί από τη φυλή του Ιούδα. Ήταν ξανθός, με σπινθηροβόλο βλέμμα κι ωραίο πρόσωπο… Ο Σαμουήλ πήρε το δοχείο με το λάδι και τον έχρισε βασιλιά μπροστά στους αδερφούς του. Από τότε ο Θεός ήταν πάντα μαζί του…

Ο Δαβίδ βρέθηκε στην αυλή του Σαούλ να παίζει το ψαλτήρι και να τον ψυχαγωγεί. Έγινε πολύ φίλος με το γιο του βασιλιά, Ιωνάθαν, που αγαπούσε το Δαβίδ σαν τον εαυτό του. Έβγαλε μάλιστα το μανδύα που φορούσε και του τον έδωσε. Επίσης του έδωσε την πανοπλία, το ξίφος, το τόξο και τη ζώνη του. Ο Δαβίδ, καθώς ήταν έξυπνος και γενναίος, έφερνε σε πέρας με επιτυχία οποιαδήποτε αποστολή του ανέθετε ο Σαούλ. Έτσι, τον όρισε αρχηγό του στρατού του… Με τον καιρό έγινε τόσο αγαπητός στο λαό, ώστε οι άνθρωποι να τραγουδούν στους δρόμους: «Ο Σαούλ νίκησε χιλιάδες, μα ο Δαβίδ νίκησε μυριάδες!». Όλα αυτά έκαναν το Σαούλ να αισθανθεί ζήλια και μίσος κατά του Δαβίδ. Αρκετές φορές προσπάθησε να τον εξοντώσει. Ο Δαβίδ όμως σώθηκε χάρη στη βοήθεια του Θεού και του αδελφικού του φίλου Ιωνάθαν, ο οποίος προστάτευε το φίλο του από το φθόνο του πατέρα του. Για να γλιτώσει ο Δαβίδ δραπέτευσε, κρύφτηκε στα βουνά και έζησε ανάμεσα στους Φιλισταίους. Παρ' όλα αυτά, όταν ο Σαούλ κι οι γιοι του σκοτώθηκαν σε κάποια μάχη, ο Δαβίδ λυπήθηκε βαθύτατα. Μετά επέστρεψε στη χώρα και αναγνωρίστηκε βασιλιάς.