γ) "Εγώ ειμι ο Ών": Η φλεγόμενη βάτος

Κάποτε ο Μωυσής οδηγώντας τα πρόβατα πέρα από την έρημο, έφτασε στο βουνό του Θεού, το Χωρήβ. Τότε του φανερώθηκε ο άγγελος του Κυρίου μέσα σε πύρινη φλόγα που έβγαινε από μια βάτο. Ο Μωυσής είδε πως ενώ η βάτος είχε πάρει φωτιά κι ήταν μέσα στις φλόγες, δεν καιγόταν να γίνει στάχτη. Είπε λοιπόν: «Ας πάω, να δω …». Όταν ο Κύριος είδε ότι ο Μωυσής πλησίαζε … του φώναξε μέσα από τη βάτο: «Μωυσή, Μωυσή … βγάλε τα σανδάλια σου … γιατί ο τόπος όπου στέκεσαι είναι τόπος άγιος. Εγώ είμαι ο Θεός των προγόνων σου, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ». Τότε ο Μωυσής σκέπασε το πρόσωπό του, γιατί φοβόταν να κοιτάξει το Θεό. Ο Κύριος συνέχισε: «Είδα τη δυστυχία του λαού μου στην Αίγυπτο και άκουσα την κραυγή τους εξαιτίας των καταπιεστών τους. Ξέρω τα βάσανά τους. Γι’ αυτό κατέβηκα να τους γλιτώσω από τους Αιγυπτίους και να τους φέρω … σε μια χώρα μεγάλη και εύφορη, στη χώρα όπου ρέει γάλα και μέλι… Τώρα εγώ σε στέλνω στο φαραώ, να βγάλεις το λαό μου, τους Ισραηλίτες, από την Αίγυπτο».

Ο Μωυσής είπε στο Θεό: «Ποιος είμαι εγώ για να πάω στο φαραώ και να βγάλω τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο;». «Εγώ θα είμαι μαζί σου», του απάντησε ο Θεός… Αλλά ο Μωυσής είπε πάλι: «Καλά, εγώ θα πάω στους Ισραηλίτες και θα τους πω ‘ο Θεός των προγόνων σας με έστειλε σε σας’. Αυτοί όμως θα με ρωτήσουν ‘ποιο είναι το όνομά του;’. Τι θα τους πω;». Τότε ο Θεός απάντησε στο Μωυσή: «Εγώ είμαι εκείνος που είμαι». Ο Μωυσής όμως είπε στον Κύριο: «Εγώ, Κύριέ μου, ποτέ μέχρι σήμερα δεν ήμουν επιδέξιος ομιλητής ούτε κι έγινα από την ώρα που άρχισες να μου μιλάς. Είμαι βραδύγλωσσος, τραυλίζω». Ο Κύριος του είπε: «Ποιος έδωσε το στόμα στον άνθρωπο;… Πήγαινε… κι εγώ θα είμαι μαζί σου»… Ο Μωυσής απάντησε: «Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, στείλε κανέναν άλλον». Τότε ο Κύριος … του είπε: «Έχεις τον αδερφό σου τον Ααρών. Αυτός θα μιλάει αντί για σένα στο λαό και θα είναι το στόμα σου».

Ο Μωυσής γεμάτος πίστη στο Θεό και δύναμη κατέβηκε από το βουνό. Πήρε τον αδερφό του Ααρών και πήγαν στην Αίγυπτο, όπου ανακοίνωσαν στους Ισραηλίτες όσα είχε πει ο Θεός. Αυτοί πίστεψαν και κατάλαβαν ότι ο Κύριος είχε στρέψει το ενδιαφέρον του στους Ισραηλίτες και είχε δει τη δυστυχία τους. Έσκυψαν τότε και προσκύνησαν.

Ο Μωυσής μπροστά στη φλεγόμενη βάτο, φορητή εικόνα του 12ου αι. στη Μονή του Σινά

Για τους Εβραίους το όνομα ενός ανθρώπου δε δινόταν στην τύχη, αλλά δήλωνε κάτι για το χαρακτήρα και το ρόλο του προσώπου που το έφερε.