Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ρίψεις

Οι ρίψεις θεωρούνται ότι είναι το αγώνισμα των δυνατών, γιατί για μια υψηλή επίδοση απαιτούν, εκτός από ταχύτητα, καλή τεχνική και δύναμη. Εξ' αιτίας αυτών, ο σωματότυπος των αθλητών και αθλητριών των ρίψεων διαφέρει από αυτόν που έχουν οι αθλητές των άλλων αγωνισμάτων του στίβου.

Βασικοί κανονισμοί ρίψεων. Σκοπός των αθλητών είναι να ρίξουν το όργανο ρίψης (ακόντιο, δίσκος, σφαίρα και σφύρα) όσο πιο μακριά μπορούν. Το βάρος των οργάνων ρίψης είναι διαφορετικό για τους άνδρες και διαφορετικό για τις γυναίκες.

Πίνακας 2.1 Το βάρος του οργάνου στα ριπτικά αγωνίσματα. Αγωνίσματα Άντρες Γυναίκες Σφαίρα 7 κιλά και 260 γραμμάρια 4 κιλά Ακόντιο 800 γραμμάρια 600 γραμμάρια Δίσκος 2 κιλά 1 κιλό Σφύρα 7 κιλά και 260 γραμμάρια 4 κιλά

Για την τελική σειρά κατάταξης των αθλητών μετράει η καλύτερη βολή που έκαναν από τις έξι προσπάθειες. Αν κάποιοι αθλητές έχουν την ίδια καλύτερη επίδοση, τότε σε καλύτερη θέση κατάταξης είναι αυτός που έκανε τα δεύτερη καλύτερη βολή. Σε όλες τις ρίψεις υπάρχει μία "βαλβίδα ρίψης" (ή διάδρομος ρίψης στο ακόντιο), μέσα από την οποία ο αθλητής εκτελεί τη βολή. Υπάρχει ένας τομέας ρίψης, μέσα στον οποίο πρέπει να προσγειωθεί το όργανο ρίψης. Αν η σφαίρα ή το ακόντιο για παράδειγμα προσγειωθούν έξω από αυτόν τον τομέα, τότε η βολή ακυρώνεται.

Ο κλασικός αθλητισμός στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες Χρυσά μετάλλια στο στίβο μετά την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων έχουν πάρει οι παρακάτω Έλληνες αθλητές και αθλήτριες: 1896, Αθήνα: Σπύρος Λούης, Μαραθώνιος. 1912, Στοκχόλμη: Τσικλητήρας Κωνσταντίνος, άλμα σε μήκος άνευ φοράς. 1992, Βαρκελώνη: Πατουλίδου Βούλα, 100 μέτρα με εμπόδια. 2000, Σίδνεϊ: Κεντέρης Κωνσταντίνος, 200 μέτρα. 2004, Αθήνα: Τσουμελέκα Αθανασία, 20 χιλιόμετρα βάδην. Χαλκιά Φανή, 400 μέτρα εμπόδια.

Η ολυμπιονίκης Βούλα Πατουλίδου τερματίζει πρώτη στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992