Ε. ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΖΩΗ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΣΜΟΥ

Πολλοί νομίζουν ότι η πρόταση της Εκκλησίας για ενοριακή και κοινοβιακή ζωή είναι αυτόματα και πρόταση να αλλάξει κανείς εμφάνιση. Να γίνει ξαφνικά σοβαροφανής, αυστηρός, σκυθρωπός, γεμάτος «ευσέβεια», με πολλούς σταυρούς και κομποσχοίνια που θα αντικαταστήσουν τις ταυτότητες στον καρπό του χεριού. Η Ορθόδοξη πίστη μας διδάσκει το εντελώς αντίθετο. Να δεχτεί κανείς να είναι ενεργό μέλος της ενορίας του σημαίνει να μαθαίνει καθημερινά ένα νέο τρόπο ζωής, όλο και πιο ουσιαστικό, που δεν αρκείται σε τύπους και εξωτερικά σχήματα, αλλά μαθαίνει να ζει με ένα ήθος που τον κάνει να μαθαίνει καθημερινά να ταπεινώνεται, να αντέχει, να υπομένει, να ασκείται στην αγάπη προς όλους και όλα, να ανέχεται και κυρίως να είναι αυστηρός μόνο στον εαυτό του. Η πραγματική ευσέβεια είναι χαρά και ελπίδα για τη ζωή με το Θεό και τους άλλους.

ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ • Η μοναξιά και το περιθώριο περιέχουν την οδύνη της ανθρώπινης πτώσης. • Η κοινοτική ζωή δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αποφυγή της μοναξιάς. • Ζωντανή έκφραση της κοινοτικής ζωής είναι το κοινόβιο και η ενορία. • Η ενοριακή ζωή δεν είναι απλή ευσέβεια, αλλά εμπειρία αγάπης.

ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ; 1. Περιγράψτε τη ζωή ενός ανθρώπου που ζει στη μοναξιά. 2. Στην αφιέρωση του βιβλίου του Δ. Παπαχρήστου, Το μοναστήρι να'ν'καλά, ο συγγραφέας προτρέπει: «Κι αν άπιστοι αδελφοί, παραμείνατε ορθόδοξοι». Τι εννοεί; Θα δεχόσαστε αυτή την προτροπή; 3. Τι θα σε εμπόδιζε να γίνεις ενεργό μέλος της ενορίας σου; 4. Είναι η κοινοβιακή ζωή πρότυπο κοινοτικής ζωής και γιατί;