Β. ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ

α) Με την επιλογή του ανθρώπου να συνεργασθεί με το κακό η εργασία από ευλογία μετατράπηκε σε κατάρα. Ο Θεός, μετά την ανυπακοή των πρωτοπλάστων, τους είπε ότι με κόπους και ιδρώτα θα βγάζουν το ψωμί τους. Έτσι, η εργασία για τον άνθρωπο από ανώδυνη έγινε κοπιαστική και επίπονη.

β) Η εργασία από αναφαίρετο δικαίωμα ζωής και κοινωνικής ευδαιμονίας έγινε μάστιγα για την κοινωνική ειρήνη, τη δικαιοσύνη και την ισότητα των ανθρώπων. Η εργασία από εντολή του Θεού έγινε μέσο ψυχολογικής πίεσης, εξουσίας και ανταλλαγμάτων. Η σεξουαλική εκμετάλλευση των εργαζόμενων παιδιών έχει πάρει δραματικές διαστάσεις σε πολλές χώρες του κόσμου.

γ) Η εργασία από μέσο που ήταν για την τελειοποίηση του ανθρώπου έγινε αυτοσκοπός ή μέσο αποξένωσης του ανθρώπου από τον Θεό, τον συνάνθρωπο και τη φύση. Ο άνθρωπος με την αλαζονεία του έκανε την εργασία να υπηρετεί την απληστία του. Καταστρέφει τη συναισθηματική του ζωή και την ακεραιότητα της ανθρώπινης προσωπικότητας. Κατοικεί πλέον σε ένα αφύσικο περιβάλλον, δε ζει ανάμεσα στα φυτά και τα ζώα, τρέφεται με συνθετικές τροφές και αναπνέει δηλητηριασμένο αέρα.

δ) Ο άνθρωπος αισθάνεται την εργασία ως μισθωτή σκλαβιά και αγγαρεία, εργάζεται με το ρολόι στο χέρι είτε γιατί αισθάνεται ότι τον εκμεταλλεύονται είτε γιατί αναγκάζεται να κάνει κάτι που δεν ανταποκρίνεται στην κλίση του, δεν το αγαπά. Ο Θεός της αγάπης ξεχνιέται κατά την ώρα της εργασίας, είναι σαν να μην υπάρχει, τον έδιωξε το εγώ και το ατομικό συμφέρον.