Η ευθύνη των χριστιανών απέναντι στο κακό

Αφού ο άνθρωπος φέρει ιδιαίτερη ευθύνη για την εμφάνιση του κακού, φέρει και την ίδια ευθύνη για την καταπολέμησή του. Ο Θεός με την ενανθρώπηση του Χριστού και τη δημιουργία της Εκκλησίας έδωσε στον άνθρωπο τα εφόδια και τις δυνατότητες για να αντιμετωπίσει το κακό. Οφείλει λοιπόν ο χριστιανός να συνειδητοποιήσει: α) ότι το κακό σε όλες του τις μορφές αφορά όλους, β) ότι η χριστιανική αγάπη μπορεί να αντιμετωπίσει το κακό, όσο ανίκητο κι αν φαίνεται αυτό και γ) ότι όταν ενωθεί με το Χριστό, μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και συνεργαστεί ελεύθερα η ανθρώπινη και η Θεία βούληση (συνεργεία), τότε μπορεί να φέρει τα αποτελέσματα της Ανάστασης σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας και να νικήσει μαζί με το Χριστό το κακό.

Αυτή όμως η νίκη χρειάζεται αδιάκοπο αγώνα, όχι για την ανατροπή του κόσμου, αλλά για τη μεταμόρφωσή του, με γνώμονα τη Βασιλεία του Θεού. Αυτή η μεταμόρφωση και ανακαίνιση του ανθρώπου και του κόσμου δεν απωθούνται στη μέλλουσα ζωή αλλά αρχίζουν από την παρούσα, όταν ο χριστιανός: • αλλάζει πρώτα τον εαυτό του, καταπολεμώντας τα πάθη του, • αλλάζει τις άδικες και αντίθεες κοινωνικές δομές, • αγαπά και θυσιάζεται για τον συνάνθρωπο του, • αναθεωρεί προς τη σωστή κατεύθυνση τις σχέσεις του με το φυσικό περιβάλλον.

Η νίκη του Χριστού πάνω στο κακό και στο θάνατο είναι η απαρχή της μεταμόρφωσης όλου του κόσμου. Με τη βεβαιότητα αυτής της νίκης οι χριστιανοί αγωνίζονται επίμονα για την επικράτηση της Βασιλείας του Θεού. Ο αγώνας αυτός φαίνεται άνισος. Ο Χριστός όμως μέσα από τα πρόσωπα των αγίων και τη στράτευση της Εκκλησίας σε κάθε εποχή προετοιμάζει αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες τον ερχομό της Βασιλείας του και την τελική και ολοκληρωτική επικράτηση του καλού μέσα στον κόσμο.

ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ • Το κακό δεν είναι δημιούργημα τον Θεού, αλλά ο άνθρωπος με την κακή χρήση της ελευθερίας του το έβαλε μέσα στη ζωή του και στον κόσμο. • Το προπατορικό αμάρτημα ήταν η απόφαση-επιλογή των πρωτοπλάστων να παρακούσουν την εντολή τον Θεού και να γνωρίσουν το κακό. Αυτή η επιλογή έφερε το κακό και το θάνατο μέσα στην ιστορία, όπου τα αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος που γεννιέται. • Ο Θεός δεν επεμβαίνει για να εξαλείψει το κακό, γιατί θα έπρεπε να στερήσει την ελευθερία του ανθρώπου, και αν το έκανε αυτό τότε θα μας στερούσε και τη δυνατότητα να του μοιάσουμε. • Ο Χριστός και η Εκκλησία του με τα μυστήρια της δίνουν στον άνθρωπο τα μέσα για την αντιμετώπιση του κακού. Χρειάζεται όμως η συνεργεία της ανθρώπινης βούλησης και της Θείας χάρης και αδιάκοπος αγώνας για να νικηθεί το κακό και να επικρατήσει το καλό. • Ο νηπιοβαπτισμός δε στερεί την ελευθερία του ανθρώπου, αλλά αντίθετα την εγγυάται, αφού δεν αφήνει τον άνθρωπο απροστάτευτο στην τυραννία του διαβόλου.

ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ; 1. Είναι δίκαιο για το κακό που υπάρχει στον κόσμο να κατηγορώ το Θεό; Γιατί; 2. Ένας άθεος φιλόσοφος έγραψε: "ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος". Σου θυμίζει τίποτα αυτό από τη σημερινή ενότητα; 3. "Άσε μωρέ, τίποτα δεν αλλάζει". Είναι αυτή υπεύθυνη στάση για έναν χριστιανό; Γιατί; 4. Γιατί δε με ρώτησε κανείς αν θέλω να βαπτιστώ; Έτσι δε μου περιόρισαν την ελευθερία μου;