"Institute of Educational Policy" Books
12.3.7 Ethernet, IEEE-802.3 και TCP/IP
Ethernet Το Ethernet αποτελεί σύστημα δικτύωσης που αφορά το φυσικό επίπεδο του OSI και ακριβέστερα το υποεπίπεδο προσπέλασης μέσου (Medium Access Control - MAC). Αυτό το υποεπίπεδο είναι ιδιαίτερα σημαντικό στα τοπικά δίκτυα, τα οποία έχουν ως βάση τους ένα κανάλι που χρησιμοποιείται από πολλούς, σε αντίθεση με τα δίκτυα ευρείας περιοχής που χρησιμοποιούν συνδέσεις από ένα σημείο σε άλλο σημείο (point to point). Το Ethernet ξεκίνησε από την εταιρεία ΧΕRΟΧ, ενώ αργότερα επεκτάθηκε με τη συνεργασία των εταιρειών Intel και Digital. Είναι το πλέον δημοφιλές σε τοπικά δίκτυα και υιοθετήθηκε από το ΙΕΕΕ (Institute of Electrical and Electronics Engineers), αποτελώντας τη βάση για το πρότυπο ΙΕΕΕ 802.3. Αυτό το πρότυπο συνεχίζει να εξελίσσεται σε ειδικά σημεία σχετικά με την υλοποίηση του δικτύου, όπως τύποι καλωδίων, κ.ά.
Στο πρότυπο αυτό τα δεδομένα χωρίζονται σε ομάδες (πακέτα) και τόσο για τη μετάδοσή τους όσο και για την πρόσβαση στο μέσον ακολουθείται ο αλγόριθμος CSMA / CD (Carrier Sense Multiple Access with Cοllision Detection), που σε απλή μεταφορά σημαίνει "πολλαπλή πρόσβαση με αίσθηση φέροντος, με δυνατότητα ανίχνευσης συγκρούσεων". Με την τεχνική αυτή κάθε συσκευή του δικτύου, προκειμένου να μεταδώσει σήμα σε άλλη, ανιχνεύει την ύπαρξη οποιουδήποτε σήματος στο δίκτυο και αρχίζει τη δική της μετάδοση μόνον στην περίπτωση απόλυτης "ηρεμίας". Στην περίπτωση που αρχίσουν ταυτόχρονα τη μετάδοση παραπάνω της μιας συσκευές, λέμε ότι έχουμε σύγκρουση (collision). Τότε η μετάδοση διακόπτεται από όλους και η διαδικασία προσπάθειας αποστολής επαναλαμβάνεται από τον καθένα ύστερα από ένα τυχαίο χρονικό διάστημα.
TCP / IP Πολύ γνωστό πρωτόκολλο δικτύου είναι το TCP/IP που αποτελεί και το βασικό πρωτόκολλο του Διαδικτύου. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο πρωτόκολλα. Το TCP (Transmission Control Protocol) και το IP (Internet Protocol). Συγκριτικά με το μοντέλο OSI, το TCP αντιστοιχεί περίπου με το επίπεδο μεταφοράς, ενώ το IP με το επίπεδο δικτύου. Η τεχνική που εφαρμόζεται για τη μετάδοση της πληροφορίας από τον αποστολέα στον παραλήπτη μοιάζει με τον τρόπο αποστολής ενός δέματος με το ταχυδρομείο, όπου ακολουθείται η βέλτιστη διαδρομή από τα διαθέσιμα ταχυδρομικά γραφεία μέχρι τον παραλήπτη. Εκτός από το ίδιο το δέμα απαιτούνται και κάποια πληροφοριακά στοιχεία, όπως η διεύθυνση του αποστολέα -για να ειδοποιηθεί σε περίπτωση επιστροφής του δέματος- και η διεύθυνση του παραλήπτη -για τον καθορισμό της πορείας του δέματος προς αυτόν.
Για να διακινηθεί η πληροφορία από τον αποστολέα στον παραλήπτη μέσα από μια μη καθορισμένη διαδρομή, τα δεδομένα χωρίζονται σε πακέτα με πληροφορίες σχετικά με: - τη διεύθυνση που έχει κάθε κόμβος, η οποία είναι μοναδική στο δίκτυο και καλείται IP-Address - τη διεύθυνση του παραλήπτη, που και αυτή είναι μοναδική - τον αύξοντα αριθμό του πακέτου, για το ίδιο μήνυμα. Με τον παραπάνω τρόπο το κάθε πακέτο γίνεται ανεξάρτητο από κάθε άλλο και μπορεί να "ταξιδέψει" μόνο του στο δίκτυο.
Οι τυπικές εργασίες του TCP, είναι να χωρίζει σε τμήματα τα προς αποστολή δεδομένα και να φροντίζει για την αξιόπιστη μεταφορά τους στον παραλήπτη. Οι εργασίες του IP είναι η δημιουργία πακέτων δεδομένων από τα TCP τμήματα και η δρομολόγησή τους προς τον τελικό προορισμό τους.
Στη συνέχεια τα πακέτα δρομολογούνται προς τον προορισμό τους, μεταφερόμενα στον επόμενο κόμβο που εξετάζει τον προορισμό του πακέτου και ανάλογα το κρατά ή το αναδρομολογεί στον επόμενο κόμβο.