Εισαγωγικά στοιχεία

Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσουμε ένα επάγγελμα είναι να το ασκήσουμε. Τότε, όμως, αν διαπιστώσουμε ότι δεν μας ταιριάζει, ίσως να είναι πολύ αργά. Διότι για κάθε επάγγελμα απαιτείται σοβαρή προσπάθεια και πολύς χρόνος, προκειμένου να αποκτήσουμε την κατάλληλη εκπαίδευση και να βρούμε μια θέση εργασίας. Είναι, λοιπόν, φρόνιμο να μη βαδίζουμε στα τυφλά. Δύο τρόποι υπάρχουν για να πληροφορηθούμε για ένα επάγγελμα. Ο πρώτος είναι να μιλήσουμε με ανθρώπους που το ασκούν. Οι πληροφορίες που μας δίνουν είναι συχνά υποκειμενικές, αλλά μαθαίνουμε 'μυστικά' που δε θα τα βρούμε σε κανέναν επαγγελματικό οδηγό.

Ο δεύτερος τρόπος είναι να ανατρέξουμε σε "Οδηγούς Επαγγελμάτων" που συνήθως περιέχουν "επαγγελματικές μονογραφίες". Οι επαγγελματικές μονογραφίες είναι σύντομες περιγραφές επαγγελμάτων, στις οποίες δίνεται ο ορισμός τους, η κατηγορία στην οποία ανήκουν, μια σύντομη περιγραφή τους, ο τύπος της εκπαίδευσης που προϋποθέτουν, οι δεξιότητες που απαιτούνται για την άσκησή τους, το περιβάλλον εργασίας, οι εργασιακές συνθήκες κτλ. Τέτοιες μονογραφίες μπορείς να βρεις στα ΚΕ.ΣΥ.Π., σε Οδηγούς Επαγγελμάτων που κυκλοφορούν στο εμπόριο, καθώς και στην ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (βλ. Δραστηριότητα 2). Ένα παράδειγμα τέτοιας μονογραφίας παρουσιάστηκε στην προηγούμενη σελίδα του βιβλίου σου. Αξίζει να προσέξουμε τις επαγγελματικές συνθήκες που αναφέρονται στην περιγραφή ενός επαγγέλματος. Πρόκειται για τις συνθήκες που επικρατούν στον ευρύτερο επαγγελματικό χώρο ενός εργαζομένου (αν, για παράδειγμα, εργάζεται το πρωί ή το βράδυ, σε γραφείο, στο σπίτι του ή στο ύπαιθρο κτλ.) και έχουν σοβαρό αντίκτυπο στον τρόπο της ζωής του. Για παράδειγμα, ίσως είναι υποχρεωμένος κανείς να εργάζεται όταν ο περισσότερος κόσμος ξεκουράζεται ή διασκεδάζει, να διαθέτει ελάχιστο ελεύθερο χρόνο σε ορισμένες χρονικές περιόδους ή να βρίσκεται μακριά από τους δικούς του για μεγάλα διαστήματα.