"Institute of Educational Policy" Books
Το προπατορικό αμάρτημα αφετηρία του κακού
Η εντολή που ο Θεός είχε δώσει στους πρωτοπλάστους να μη δοκιμάσουν από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού είχε σαν στόχο να ασκηθεί η ελευθερία τους. Τους προειδοποίησε να μη γνωρίσουν το κακό γιατί αυτό θα έφερνε το θάνατο στη ζωή τους σαν μια αναπόφευκτη συνέπεια. Η υπακοή των πρωτοπλάστων ήταν ο μόνος τρόπος, για να συνεχίσουν να βρίσκονται σε κοινωνία με το Θεό. Νόμισαν όμως ότι με την ανυπακοή θα γίνονταν "σα θεοί", όπως τους είχε πει ο διάβολος και θέλησαν να φτάσουν στη θέωση χωρίς το Θεό.
Αυτή η ελεύθερη απόφαση του ανθρώπου είχε αλυσιδωτές συνέπειες:
• Διακόπηκε η σχέση του με το Θεό, τον οποίο αντιμετωπίζει με φόβο και αγωνία (πνευματικός θάνατος).
• Στη γυναίκα η μητρότητα συνδέεται με τον πόνο και εμφανίζεται η κυριαρχία και η εξάρτησή της από τον άνδρα.
• Ο άνδρας καταβάλλει κόπο και ιδρώτα για την εξασφάλιση των αναγκαίων για τη ζωή.
• Το φυσικό περιβάλλον γίνεται απειλητικό και εχθρικό και ο άνθρωπος προσπαθώντας να το υποτάξει δημιουργεί το οικολογικό πρόβλημα.
• Οι σχέσεις των ανθρώπων διαταράσσονται, εξαφανίζεται η αθωότητα που υπήρχε ανάμεσα τους (γυμνότητα) και αναφύονται έχθρα και συγκρούσεις μεταξύ τους (διαπροσωπικό κακό).
• Το κακό μολύνει όλη την ανθρώπινη κοινωνία και τις δομές της, αφού εμφανίζονται η εκμετάλλευση, η αδικία, η ανισότητα, οι πόλεμοι, η ανομία, η πείνα και αμαυρώνονται σωστές κοινωνικές δομές όπως η οικογένεια, η εκπαίδευση, οι νόμοι (κοινωνικό κακό).
• Ο άνθρωπος όταν περιορίζεται στη βιολογική ζωή τότε έχει έντονη τη μυρουδιά του θανάτου. Κάθε άνθρωπος που γεννιέται αντιμετωπίζει μια πραγματικότητα: την αρρώστια του βιολογικού θανάτου και τη φθορά της ανθρώπινης φύσης.