Η πλαστική.

Την περίοδο της Δημοκρατίας, η τέχνη της γλυπτικής καλλιεργήθηκε από Έλληνες γλύπτες που είχαν εγκατασταθεί στη Ρώμη και ακολουθούσαν στην κατασκευή των έργων τους τα πρότυπα των ελληνιστικών χρόνων. Στους αυτοκρατορικούς χρόνους και ιδιαίτερα το 2ο αι. μ.Χ., κύριο γνώρισμα της πλαστικής γίνεται η ρεαλιστική απεικόνιση των μορφών και η ανάπτυξη της τέχνης του πορτρέτου. Στα αγάλματα των αυτοκρατόρων μπορούμε να διακρίνουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας τους.

Ερείπια από την αγορά τον Τραϊανού στη Ρώμη (Forum Trajani). Στο βάθος διακρίνεται ο κίονας τον Τραϊανού.

Η τάση της ρωμαϊκής τέχνης να απεικονίσει την πραγματικότητα και να προβάλει τις πράξεις των αυτοκρατόρων ευνόησε την ανάπτυξη του ιστορικού ανάγλυφου. Θριαμβικά τόξα ή αψίδες, κίονες, ακόμα και βάθρα, καλύπτονταν με ανάγλυφες παραστάσεις που εξιστορούσαν τα κατορθώματα των αυτοκρατόρων. Χαρακτηριστικά δείγματα ήταν: - Ο κίονας του Τραϊανού που στήθηκε στην ομώνυμη αγορά της Ρώμης. Σ' όλη του την επιφάνεια με 2500 μορφές απεικονίζεται η ιστορία των πολέμων του αυτοκράτορα εναντίον των Δακών, αρχαίων κατοίκων της Ρουμανίας. Ο ανάγλυφος αυτός κίονας είναι γνωστός ως «λίθινο έπος». - Η θριαμβική αψίδα του Γαλέριου στη Θεσσαλονίκη, γνωστή ως Καμάρα. Κατασκευάστηκε στα τέλη του 3ου αι. μ.Χ. σε ανάμνηση των νικηφόρων εκστρατειών του Γαλέριου κατά των Περσών.

Λεπτομέρεια από τον κίονα τον Τραϊανού. Ο κίονας στήθηκε σε ανάμνηση των εκστρατειών τον αυτοκράτορα στη Δακία (113 μ.Χ.).