Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

7.5 Πρότυπα προγραμματισμού

7.5.1 Διαδικαστικός προγραμματισμός

Το πρότυπο του διαδικαστικού προγραμματισμού είναι το παλαιότερο και ίσως το ευρύτερα χρησιμοποιούμενο. Συχνά αναφέρεται και ως προστακτικός προγραμματισμός (imperative programming). Σύμφωνα με αυτό το πρότυπο, το πρόγραμμα αποτελείται από δύο ξεχωριστά δομικά στοιχεία: α) από εντολές που περιγράφουν βήμα βήμα τη διαδικασία επίλυσης του προβλήματος β) από δομές δεδομένων, στις οποίες αποθηκεύονται τα δεδομένα του προβλήματος τα οποία χειρίζονται οι εντολές.

Οι εντολές που, κατ’ ελάχιστο, περιέχονται σε κάθε διαδικαστική γλώσσα προγραμματισμού είναι: Εντολές ανάθεσης. Με αυτές καταχωρίζονται τιμές σε θέσεις μνήμης. Οι θέσεις μνήμης αναφέρονται μέσω συμβολικών ονομάτων που ονομάζονται μεταβλητές και όχι μέσω της διεύθυνσής τους. Παράδειγμα: A:=B+C; (πρόσθεσε το περιεχόμενο των θέσεων μνήμης με ονόματα B και C και το αποτέλεσμα καταχώρισέ το στη θέση A)

Εντολές συνθήκης. Με αυτές μια ομάδα εντολών εκτελείται ή όχι ανάλογα με την τιμή αλήθειας μιας συνθήκης και χρησιμοποιούνται για να υλοποιήσουν σημεία του αλγόριθμου στα οποία λαμβάνεται κάποια απόφαση. Παράδειγμα: If vath>=18.5 then print "Άριστα" else print "Όχι άριστα"; (Αν το περιεχόμενο της μεταβλητής vath είναι μεγαλύτερο ή ίσο του 18.5 εκτύπωσε "arista" αλλιώς εκτύπωσε "oxi arista")

Εντολές επανάληψης. Η πραγματική ισχύς των προγραμμάτων των υπολογιστών και κατά συνέπεια των ίδιων των υπολογιστών-σχετίζεται με τη δυνατότητά τους να εκτελούν κατ' επανάληψη ένα σύνολο εντολών. Οι εντολές επανάληψης καθορίζουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μια ομάδα εντολών εκτελείται επαναληπτικά. Παράδειγμα: while a>0 do begin a := a -1; x :=x+a end; (Για όσο διάστημα η μεταβλητή a έχει θετικό περιεχόμενο, εκτέλεσε (συνεχώς) τις εντολές a := a -1 και x:=x+a)

Εντολή επανάληψης

Εντολές για είσοδο και έξοδο στοιχείων. Είναι οι εντολές με τις οποίες το πρόγραμμα χειρίζεται τη ροή δεδομένων από και προς τις περιφερειακές μονάδες του υπολογιστή. Π. χ.: readln(a); (Διάβασε από την είσοδο μια τιμή και καταχώρισέ τη στη μεταβλητή a) writeln(a); (Τύπωσε το περιεχόμενο της μεταβλητής a στην έξοδο)