Διδακτικά Βιβλία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

1.2.3 Η εξέλιξη στο λογισμικό

Παράλληλα με την εξέλιξη στο υλικό μέρος του υπολογιστή έχουμε μια αντίστοιχη εξέλιξη και στο "λογικό" μέρος που τον συνοδεύει, το λογισμικό. Μάλιστα η εξέλιξη του λογισμικού συνήθως υπαγορεύεται από τους ίδιους λόγους που υπαγορεύουν και την εξέλιξη του υλικού και μπορούμε να πούμε ότι ακολουθεί μια παρόμοια πορεία. Ο πρώτος υπολογιστής που διέθετε λογισμικό ήταν ο EDVAC. Για να λειτουργήσει ο υπολογιστής απαιτούνται εντολές, οι οποίες πρέπει να υπακούουν σε αυστηρούς κανόνες, ώστε να γίνονται αντιληπτές από αυτόν. Έτσι αναπτύχθηκε ειδικό λογισμικό για τον προγραμματισμό του υπολογιστή, οι γλώσσες προγραμματισμού. Οι πρώτοι προγραμματιστές εργάστηκαν με τη λεγόμενη γλώσσα μηχανής, η οποία ήταν δύσχρηστη, γιατί όλες οι οδηγίες προς τον υπολογιστή έπρεπε να δοθούν με τη μορφή σειρών που αποτελούνταν από 0 και 1. Στη συνέχεια αναπτύχθηκαν οι συμβολικές γλώσσες, στις οποίες οι οδηγίες γράφονται με χρήση μνημονικών ονομάτων. Αυτές οι πρώτες γλώσσες προγραμματισμού αναπτύχθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και ονομάστηκαν γλώσσες χαμηλού επιπέδου. Όμως ο υπολογιστής δεν μένει μόνο στα εργαστήρια των πανεπιστημίων, όπου τον χειρίζονται ειδικευμένοι επιστήμονες, αλλά περνά και το κατώφλι των μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων. Εκεί υπάρχει αφενός ανάγκη να τον χειρίζονται και να τον προγραμματίζουν λιγότερο εξειδικευμένα άτομα, αφετέρου ανάγκη για μεγαλύτερη αποδοτικότητα κατά τον προγραμματισμό. Για να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες δημιουργήθηκε πιο εύχρηστο λογισμικό, που διακρίνεται σε: - γλώσσες υψηλού επιπέδου, οι οποίες επιτρέπουν προγραμματισμό με τη χρήση πιο απλών και συνοπτικών εντολών, και - ειδικές εφαρμογές, διερμηνευτές (interpreters) και μεταγλωττιστές (compilers), που αναλαμβάνουν να "μεταφράσουν" τις παραπάνω εντολές σε γλώσσα κατανοητή από τον υπολογιστή. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό στοιχείο των γλωσσών αυτών ήταν η χρήση απλών λέξεων και μαθηματικών εκφράσεων που τις έκανε πιο εύκολες στην εκμάθησή τους. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 η αυτόματη επικοινωνία μεταξύ του υπολογιστή και περιφερειακών συσκευών δεν ήταν δυνατή. Για παράδειγμα η επικοινωνία υπολογιστή και εκτυπωτή απαιτούσε την παρέμβαση του ανθρώπινου χεριού. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε με την εμφάνιση υπολογιστών με λειτουργικό σύστημα, το οποίο ανέλαβε τον έλεγχο και την αυτόματη εκτέλεση τέτοιου είδους εργασιών. Με τη συνεχή εξέλιξη του λογισμικού, άρχισε να γίνεται η διάκρισή του σε δύο βασικές κατηγορίες: - το λογισμικό συστήματος (system software), δηλαδή το σύνολο των προγραμμάτων που είναι απαραίτητο για την αποτελεσματική λειτουργία του υλικού μέρους και τη συνεργασία του με διάφορες συσκευές, και - το λογισμικό εφαρμογών (applications software), δηλαδή το σύνολο των προγραμμάτων που απαιτούνται για να εκτελεστούν διάφορες εφαρμογές. Στη σημερινή εποχή η εξέλιξη του λογισμικού ακολουθεί ιλιγγιώδεις ρυθμούς, καθώς με την εξάπλωση των υπολογιστών οι απαιτήσεις για σωστό και λειτουργικό λογισμικό είναι μεγάλες. Για την αντιμετώπιση των ρυθμών αυτών έχει αναπτυχθεί και ιδιαίτερη τεχνολογία, η τεχνολογία του λογισμικού, η οποία έχει ως σκοπό την προσαρμογή του κλάδου της Πληροφορικής στις νέες ανάγκες. Η τεχνολογία αυτή υιοθέτησε μεθόδους, τεχνικές και εργαλεία, που εφαρμόζονται στην παραδοσιακή βιομηχανία κατασκευής οποιουδήποτε προϊόντος, επειδή έχει διαπιστωθεί ότι και η κατασκευή των προϊόντων λογισμικού έχει ανάλογες απαιτήσεις.