(Α Ελεφάντης."Εξουσία και μέσα μαζικής ενημέρωσης", από τον περιοδικό Τύπο)

Η τηλεόραση είναι ενδιαφέρουσα και αναγκαία για την εξουσία, διότι μπορεί, αυτή και μόνον αυτή, να αναπαριστά "ζωντανά" όλον τον κόσμο. Τίποτε δε δημιουργεί η ίδια: ούτε τέχνες, ούτε επιστήμες, ούτε γεγονότα, ούτε παραγωγή υλικών αγαθών. Αναπαριστά όμως τα πάντα. Τα στήνει με τον κατάλληλο τρόπο μπροστά στην οθόνη, για να τα δούμε […] Η σημασία της βρίσκεται στο γεγονός ότι μπορεί να κατασκευάζει ένα φανταστικό σύμπαν (έναν κόσμο ζωής παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος) που ενώ είναι, όπως κάθε αναπαράσταση, αποσπασματικός και επιλεκτικά συγκροτημένος από θραύσματα της πραγματικότητας, χάρη στη συνέχεια των τηλεοπτικών ροών παρουσιάζεται σαν η πραγματικότητα η ίδια και η αλήθεια της. Ωστόσο δεν πρόκειται παρά για μια αναπαράσταση του πραγματικού συναρμολογημένη με βάση τις αξίες, τα μέσα και τις ιδεολογίες εκείνου που ελέγχει τον πομπό, που εκπέμπει το σήμα, εκείνου που ελέγχει το κανάλι και σκοπεύει, τελικά, τον παραλήπτη-κοινό.