Η ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ

Μπόι δυο πήχες, κόψη κακή, γένια με τρίχες εδώ κι εκεί.

Κούτελο θείο, λίγο πλατύ, τρανό σημείο του ποιητή.

Δύο μαύρα μάτια χωρίς κακία γεμάτα λαύρα και μα και βλακεία.

Μακρύ ρουθούνι, πολύ σχιστό κι ένα πηγούνι σαν το Χριστό.

Πηγάδι στόμα, μαλλιά χυτά, γεμίζεις στρώμα, μόνο μ'αυτά.

Μούρη αγρία και ζαρωμένη, χλωμή και κρύα σαν πεθαμένη.

Κανένα χρώμα δεν της ταιριάζει τώρα ακόμα βαφές αλλάζει.

Δόντια φαφούτη όλο σχισμάδες, ύφος τσιφούτη για μαστραπάδες.